"దేవుడైన రాముడైనది ప్రెమకోసం కదా...
ప్రతి జీవితం ఓ వెలుగు నీడల బొమ్మలాటే కదా..."
అక్షరాలా నిజం. ప్రతి నిమిషం ప్రతి ఒకరం ప్రేమ పొందటానికే తాపత్రయ పడుతూ ఉంటాం.
ఈ రోజుల్లో భార్యా, భర్త ఇద్దరూ ఉద్యోగాలతో, బాధ్యతలతో బిసీ గా ఉండటం, మారిన జీవన శైలి, మార్కుల పరుగు పందాల్లో అలసిపోతున్న పిల్లలు... ఇలా ఎవరికీ మానసిక విషయాలని పట్టించుకునే తీరిక లేకపోతోంది. యాంత్రిక ప్రపంచం. దీనిలో, ఎక్కడైనా చిన్న కష్టం కానీ, ఎదురుదెబ్బ గానీ తగిలితే, పునాదులు సరిగా లేని ఇల్లులా ఒక్కసారిగా కుప్పకూలిపోవటం!
దీనికి కారణం ప్రేమ, ప్రోత్సాహం, అనుబంధం లాంటి, మానసికమైన పునాదులు బాల్యంలో కరువవటంవల్లనే అనిపిస్తోంది.
అసలు ’ప్రేమ’, ’ప్రోత్సాహం’ లాంటి చిన్ని చిన్ని ఆనుభూతులు లేని జీవితం ఎలా ఉంటుంది ?
అలాంటి బాల్యం వ్యక్తి భవిష్యత్తును ఎలా మలుస్తుంది ?
నా అనుభవం...
నిరాశక్తత, ఆసంతృప్తి, అభద్రత లాంటి పురుగులు మనసు పొరల్లో కొలువుతీరగలవు. చిరాకు, కోపం, అశాంతి తాలూకు నీలి నీడలు స్వభావంలో తల దాచుకోగలవు. ఈ రకమైన బాల్యం సృజనాత్మకతను దెబ్బతీయగలదు. మానసిక ఎదుగుదలకు అడ్డుగోడ కాగలదు. ఇలానే కొన్ని సంవత్సరాలు కొనసాగితే, తెలియకుండానే హింసకి పాల్పడటమ్! ఉద్రేకంవల్ల వారు, (కొన్ని సార్లు) చుట్టుపక్కలవారు కూడా బలి కావటం... !!
చాలా మంది (వారిలో నేనూ ఉన్నాను) ఈ కోరల్లోంచి (మిత్రుల, పరిస్థితుల వల్ల) సురక్షితంగా బయటపడగలిగినా.., ఆత్మహత్యలు, ఇల్లు వదిలి పారిపోవటాలు, ఇలా ఎన్నో.. చిన్న వయసుకి పెద్దవైన పైశాచిక చేష్ఠలు ... ఇంకా మన నాగరిక ప్రపంచం లో సంఖ్యని పెంచుకుంటూ పోతున్నాయి.
చిన్న చిన్న పిల్లలు వాళ్ళు. వారి పసి హృదయాలు, వారి నవ్వుల్లా స్వచ్చమైనవి. వారు ఉన్న పరిశరాలను జలపాతాల్లోని కేరింతలతో, మల్లెల్లోని సుమగంధాలతో నింపుతారు. చుట్టూ ఉన్నది ఎవరన్న బేధం లెకుండా ఆనందాలను, ప్రేమను పంచుతారు. అలాంటి వారికి ఆరోగ్యమైన భవిష్యత్తును ఇవ్వటం మన కనీస ధర్మం.
ఆలోచిస్తే గుండె చెరువవుతుంది. కళ్ళల్లో నీరు ఉబుకుతోంది.
మరి దీనికి ఏమిటి పరిష్కారం ?
మొక్కకు ఎదగటం నేర్పించనక్కర్లేదు. ఆరోగ్యంగా ఎదగటానికి కావలసిన, అవసరమైన వాతావరణం మరియు పోషణ ఏర్పరిస్తే చాలు. మొలిచే లేలేత చిగురులను ఎవరూ గిచ్చకుండా రక్షణ కల్పించటం కూడా ఎంతో ముఖ్యం.
అలాంటి వాతవరణం ఎర్పరచడంలో కుటుంబం చాలా పెద్ద పాత్ర పోషిస్తుంది. పిల్లలకు పెద్దలంటే భయం కాకుండా, ప్రెమ, గౌరవం కలిగేలా ప్రవర్తించాలి. పిల్లలకి పెద్దలు మార్గదర్శకులు కావాలి. స్వయంకృషి, సహాయం చెయ్యటం, సమభావన అలవడేలాంటి స్ఫూర్తి దాయకమైన కథలు చెప్పాలి.
పిల్లలు, ఆ మాటకొస్తే ఎవరూ, శిక్షకు అర్హులు కారు. ఎవరైన సరే "ఏమి చేశారు ?" అని కాకుండా, "ఎందుకు అలా చేశారు/చేశ్తున్నారు ?" అనేది అలోచిస్తే... మూలం వారి బాల్యంలో ఎదుర్కున్న పరిస్థితులే... దానికి మందు ప్రేమ ఒక్కటే..! ప్రేమ మాత్రమే జీవితంలో వెలుగు నింపగలదు.
