రెక్కల పురుగు...

రెక్కల పురుగు...
ఏమిటో దానిలో అంత అశాంతి?
ఎక్కడినుంచి వచ్చిందో తెలీదు
కొవ్వొత్తొకటి వెలిగించగానే దాని చుట్టూ గిరికీలుకొడుతుంది గాల్లో.
మంటలో పడి కాలిపోతుందేమో అని ఎన్ని సార్లు పక్కకి నెట్టినా మళ్ళా అక్కడికే వస్తుంది.
ఆ మంట చుట్టూనే తిరుగుతుంది.
ఏమిటో దానికి అంత ఆకర్షణ ఆ మంటపైన, 'ఈ క్షణం కోసమే ఇంతకాలం ఎదురుచూస్తుందా?' అన్నట్టు
అలా తిరిగి తిరిగి ఆఖరికి ఆ మంటలో పడి కాలి తగలబడిపోయింది. చచ్చిపోయింది.

హ్మ్....
భౌతికంగా కుర్చీలో కదలకుండా కూర్చున్నా కానీ
నా మనసు మాత్రం ఏదో తెలియని ప్రశాంతత తీరాలను చేరాలని ఆకాంక్షిస్తూ, తనలో
రేగుతున్న అలజడి కెరటాలకు ఇకనైనా స్వస్తి పలికే క్షణం కోసం నిరంతరం నిరీక్షిస్తూనే ఉంది.
తనలోని అశాంతికి కారణమైన అజ్ఞానాన్ని కాల్చి తగలబెట్టే వెలుగు కోసం నిత్యం వేచిచూస్తుంది !!
నాకు తెలియకుండానే, ఆ రెక్కల పురుగులా.

_/\_ Prayer _/\_

Away from the World of Built-up Moralities... 
My Lord, Guide me to the Discovery of Self.



Away from the World of Blind Bondage...
Dear Almighty, Drive me towards Eternal Love and Compassion.

Your Divine Grace, my Father, as my Wings........
Breaking through the Winds of Attachments, and
Rains of Sorrow...
Let me Fly high and deep, 
With Freedom and Strength of Heart,
Into Your Abode of Light and Wisdom.

ఎలా చెప్పను?!!

ఈ రోజు పూర్ణిమ.

ఒరిగిన కుండలోంచి కారుతున్న వెన్నలా... ఆకాశంనుండి వెన్నెల కారుతుందా అన్నట్టుంది.
చుక్కలు మిలుకుమంటున్నాయి హుషారుగా...
చల్లగాలి కౌగిలింతలా బిగుస్తూ కూడా హాయిగా ఉంది.
సన్నగా చిరునవ్వోటి తొంగి చూస్తుంది. తెలుస్తుంది.
కొంటెగా పరిహాసాలాడే జుట్టు ఎప్పటిలాగే గిలిగింతలు పెడుతుంది.
అయితే నా చిరునవ్వుకు ఇవేమీ కారణాలు  కావుగా...

పిల్లలు నవ్వితే మనమూ నవ్వుతాం. వాళ్ళెందుకు నవ్వారో తెలియకపోయినా! అలానే ఇవన్నీ, నా నవ్వుకు కారణం తెలియకుండానే నన్ను ఒకింత అనుమానంతో, 'ఎందుకో అంత ఆనందం' అని కొంటెగా అడుగుతున్నాయి. అనుమానం సరే, అడగటమూ సరే... కానీ చెప్పానంటే నమ్ముతారా? అసలు అర్ధమవుతుందా?అయ్యేలా చెప్పగలనా? అని! అయినా ఏం చెప్తాం!
మాటలు కుప్పలు కుప్పలుగా పోసేసి వెతికేస్తున్నాను.  ఊ... హూ! కుదరటంలేదు. కలవటంలేదు. అసలు సరిపోవటంలేదు. ఇలా కాదు. పోనీ ఉదాహరణ తీసుకుని ప్రయత్నిస్తే! మ్... కుదరొచ్చు. ప్రయత్నిస్తా....

అదే... ఒక విత్తు చెట్టుగా ఎదుగుతుంది, భూమి, గాలి, నీరు తీసుకుని. ఆ చెట్టు వలన వాన పడి, వాన వలన నీరు సమకూరుతుంది. నీటి వలన చెట్టు వలన నీటి వలన చెట్టు....... ఇలా కొనసాగుతూనే ఉంటుంది. కదా! మ్....

అయితే.. ఇప్పుడు ఇక్కడ ఎవరు ఎవరికి ఏమిస్తున్నారు?
ఇది సగం ప్రశ్న!
ఎవరు ఎవరికి ఏమిచ్చి ఏమి పుచ్చుకుంటున్నారు? ఇది  పూర్తి ప్రశ్న! :)

జీవితం. ఆహా! ఒకరికి ఒకరు పరస్పరం జీవితం ఇచ్చి పుచ్చుకుంటున్నారు. ఒకరు లేకుండా మరొకరు లేరు. పరస్పరం ఇచ్చి పుచ్చుకునే ఈ క్రమంలో ఈ పరంపరలో వారి జీవితాలే కాదు మరెన్నో జీవితాలు ఆవిష్కరింపబడుతున్నాయి.

ఒక తల్లి, బిడ్డ పరస్పరం ప్రేమ చూపించుకునేప్పుడు ఎవరు ఎక్కువ ఆనందిస్తున్నారంటే ఏం చెప్పగలం? పరస్పరం ఇచ్చి-పుచ్చుకుంటున్నారు. ఆ లీలలో, కేళిలో ఇది తల్లి, ఇది బిడ్డ అని వేరుగా చూడలేం. వారిద్దరూ ఉన్నారు. ఒకటిగా!! ఆ ప్రవాహం రెండు వైపులనుండీ ప్రవహిస్తుంది.
ఆ అలౌకిక అనుభవం, అనుభూతి, ఆనందం కొలవలేం.
ఆ సన్నివేశాన్ని ప్రత్యక్ష్యంగా చూస్తున్న నా స్థితిని వర్ణించటం అసాధ్యం.
ఆ నా స్థితి ఈ రోజు నా చిరునవ్వుకు కారణం!

How Far We Are

You were roaring dangerous when I reached you. 

And when you reached me, I was locked inside.  

Hanging on to the glass of separation, 
quietly whispering to me to break through. 
Looking straight into my eye,
Could you look at yourself in there? 

Soon, dear, you were gone. 

And here I am... looking through the glass. 

**********
We were always close enough to carry each others shadows. Yet so far....

Wish

Once, in a dense forest, there was a huge deep well, with sweet waters, surrounded by huge trees.

All the trees and leaves always talked about the well. How it haunts and how anyone fell into it never returned back to the ground. So, no matter what happens, no one ever even tried to bend to look into the well.

One day a huge leopard jumped on a big tree around that well and broke a branch. many leaves cut separate and fell on the ground. All of them managed to not fall into the well, except one.

This one leaf has always dreamt of being close to a beautiful budding flower. Today, looking at its destiny in a well, it felt sad and sobbed. But sooner it realized that none can hear its sobs as the well is too deep for its cries to reach the ground.

 After crying for a long time, the leaf kept quiet. Floating on the water, it quietly kept looking at the deep blue skies...

Days passed. Lot of larvae and other such species took the shelter of the leaf, sometimes boarding it and sometimes under it. But  the leaf quietly kept looking at the deep blue skies...

Months passed.  Lot of leaves started growing around in the well.  still  the leaf quietly kept looking at the deep blue skies...

Now and then, the other leaves used to keep the leaf busy knowing about its journey from the tree to the well and its dream of a beautiful flower.

A year end is nearby. One morning, the leaf opened its eyes when few dew drops fell on its face., to notice that there is someone masking its sight into the blue skies....

The leaf hopped aside... to see a beautiful pink lotus blooming by its side, with dew drops at the corners of its sharp and nicely curved petals.

Nothing left to speak, tears rolled down the leaf. It turned away from the flower to see hundreds of such flowers blooming around.

******

No well is deep enough to bury your wish. So, no matter what happens, keep your wish strong and alive and miracles will flower to brighten your way.

A True Friend

The charm of life is in true friendship. A true friend is not one who can do anything for his friend. Need NOT be. Its too much of exaggeration and of course too much of expectation. Because we all live with limitations. Limitations, be it social, political, economical,  personal, mental, emotional, physical, situational or contextual.... and the list can go on... So, its not practical for someone to be available always.

So, a true friend need NOT be someone who can do "anything" for us, but someone who can stand little above his/her limitations for a friend. An extra hour| an extra mile| a dedicated thought| a pure feeling| an extra ear | an extra pinch of confidence, trust, love... Someone who can willfully stretch their limits, just a bit for us, who expects less and gives more, is our true friend. A true friend, an angel for life and a boon for eternity.

So live the life of a True Friend, a Life of Charm.

************************
I am grateful to all angels of my life. :)

ఓ వానా....

చిరాకు నాకు వానంటే. తడి తడిగా.. ఎక్కడ చూసినా బంక, బురద. అడుగు తీసి అడుగు వేస్తే అందులో ఇరుక్కుపోతాయి కాళ్ళు. బయటకు వెళ్ళలేం, పనులు చేసుకోలేం!! అన్నిటికీ అడ్డు వాన. ఎక్కడికీ కదలనివ్వకుండా కట్టి పడేసే వర్షం అంటే నాకు చిరాకు అందుకే. అలా అని మొండిగా బయలుదేరితే అన్నీ ఇబ్బందులే!

But...
Now I am standing in this drought. ఎక్కడ చూసినా బీటలు. కట్టి పడేసే వారెవరూ లేరు. ఇంకా చెప్పాలంటే చినుకు తడి కోసం నేను తిరిగి చూడని దిక్కు లేదు. వెతకని దారి లేదు. అన్ని దారులూ మొండి చెయ్యే చూపిస్తున్నాయి.  ఇలా వెతుకుతుంటే తెలుస్తుంది, నేనేం పోగొట్టుకున్నానో! ఏం ద్వేషించానో!! ఇన్నాళ్ళూ...I now see what I used to Hate. నేను నిన్ను అంతగా ఇష్టపడటం నేను తట్టుకోలేకపోయాను. అహమో.. భయమో.. ఏమో మరి. Whatever...No matter what, I LOVE YOU. I always did. But it took me my 'Life' to realize the Truth. I now miss you.

So, why dont you come back, give me a second chance and tie me down, at my HOME. ఎక్కడికీ కదలనివ్వకుండా.....

అనుకోని అతిథి

మనోవనంలో విరబూసే తడి చినుకై వస్తావో...
వలపుకు కళ్ళెం వేసే అందెల మువ్వై ఘల్లుమంటావో...

విశాల గగనంలో తారకవై మురిపిస్తావో...
కారు మబ్బుల ఉరుమై వణికిస్తావో...

అల్లిబిల్లి ఆటల్లో కాకి ఎంగిలే పంచుతావో...
గిల్లికజ్జాల మూటలే మోయిస్తావో...

ఉప్పుమూటలాడిస్తావో...
ఉప్పు చినుకులే మూటకడతావో...

కలవరపెట్టే కలవో....
పొడుపు కథవో.....

ఏమో........

ఎప్పుడొస్తావో.... ఎలా వస్తావో....
ఏ మలుపులో పలకరిస్తావో.......!

Its Time!

Everything seems OK. Yet,
if there is a glitch, right in the Heart...


Everything is normal. Yet,
if there is pain, which can not be spot....


Everything is set perfect. Yet,
if there is chaos within, unwilling to settle...


Just like a Tornado whirling everything on its way,
if your world feels like sucking you in...


Its Time!
Its time to walk that extra mile...

An extra mile, which is uncertain, unclear,

like a tunnel, might be dark and resonates your own echo,

with the invisible Faith lighting up, only the End...!

...Leading to Destiny.




****


Destiny is....less clear, less certain and little puzzling paths to the Soul, which the Self would choose to traverse.

తను-నువ్వు

      తనెన్ని మాటలు నేర్చిందో తెలుసా నువ్వెళ్ళాకా! ఇప్పుడు తనకెన్ని ఆశలో, ఎన్ని ఊసులో.... అన్నీ నీ గురించే!! ఏకాంతం పరదా పడగానే నన్ను అల్లేసుకుని నాతో సాల్సానో సామ్బానో ఆడటం ఇప్పుడు తనకో హాబీ!

అది కాకపోతే కబుర్లు కబుర్లు కబుర్లు.......

       ఆ కబుర్లు ఏంటో తెలుసా? నువ్వు వస్తే నిన్ను చూస్తే.. ఎలా ఉండాలో ఏం చెయ్యాలో, ఎలా మాట్లాడాలో... అని ఎన్నో రిహార్సల్స్ వేస్తుంది. నిన్ను చూడగానే నవ్వుతూ 'Welcome Back' అంటూ షేక్ హ్యాండ్ ఇవ్వాలో లేక 'I missed you' అంటూ అమాంతం గా వాటేసుకోవాలో.. మరి 'hi' అని నువ్వేం చేస్తావో చూద్దామా లేక దాక్కుని నిన్ను ఆటపట్టించాలా... అని...

        తరువాత నీతో కాస్త ఏకాంతం దొరికితే తన భావాలన్నీ చెప్పాలా లేక వాటిని పెదవుల వద్దే ఆపి కళ్ళలో దాచి నిన్ను వెతకనివ్వాలా లేక చిలిపి ఆటలతో నిన్ను మురిపించాలా అని...

         ఇలా నిత్యం నీతో గడపాలనుకునే ప్రతి నిముషాన్నీతన ఊహల్లో అలంకరించుకుంటూ వాటిని ఎప్పుడెప్పుడు మాలగా గుచ్చి నీకివ్వగలనో అని తహతహలాడుతూ తిరిగే తను నడిచే రంగవల్లికలా మురిపెంగా కనిపిస్తుంది. ఎప్పుడూ పరవశం, తన్మయత్వం తప్ప వేరే ఊసేరుగని తన సాంగత్యం నాకు వెన్నెల వెలుగును తలపించేది.

కాల్చే విరహం ఇంత చల్లగా ఉంటుందని వినలేదు నేనెప్పుడూ....



******************************


           తనలో ఏదో చిటపట. వెన్నెల ఎంత నిండుగా ఉన్నా పాలిపోయినట్టు ఉండదు. అలాంటిది ఈ మధ్య తనెందుకో పాలిపోయినట్టనిపిస్తుంది. నిరుత్సాహంగా తిరుగుతుంది. అద్దిన రంగవల్లికలా నిండుగా నవ్వే తానిప్పుడు నడుస్తున్న నిశిలా భారంగా, గంభీరంగా లోతైన కళ్ళతో పేలవంగా తిరుగుతుంది. ఏమంటే ఏమీ లేదంటుంది. వీటన్నిటికన్నా ముఖ్యంగా నీ ఊసులేదు. నీ ఊసు లేనంత మాత్రాన, నీ ఊహ లేదనుకోను!! ఎందుకంటే తడిసిన మట్టి వాసనో, నీకిష్టమైన పాటో తాకిన ప్రతి సారీ ఆ లోతైన కళ్ళలో నల్లని మేఘాలు కమ్ముకోవటం చూసాను. లోయలో పడిన పిడుగు  కొండా,కోనా ప్రతిధ్వనించినట్టు తను నిలువునా స్థంబించి కంపిస్తుంది అలాంటప్పుడు. ఆ కనులు నీరు కారటం నేను చూడలేదు. కానీ తడిపొర కమ్మిన కన్నులు చూసే పదునైన చూపును చూసాను. ఎన్ని వరదలు ఆ కనుకొనలకా పదును చేసాయో!!

వియోగం మంచు ముక్కలా నరాలు తెగేలా కోస్తుందంటే నమ్మలేదు నేను. మీ మధ్యా?  వియోగం??!! ఇదేదో మనస్పర్ధలా అనిపిస్తుంది నాకు.

నువ్వు రా!! నువ్వు త్వరగా వచ్చి ఈ మంచును కరిగించు.

Break the ice, before it cuts through.

ఆ వెలుగే...

ఆ వెలుగే...

దగ్గరున్నప్పుడు సూర్యుడిలా ప్రకాశించి జీవనాధారమయ్యింది.

దూరమయ్యాక తారలా మెరుస్తూ ఏకాంతంలో తోడుగా ఉండి సేద తీర్చింది.

అప్పుడు నేను వదులుకోలేని ఆ వెలుగే, ఇప్పుడు నన్ను వీడలేని నీడగా మారి నాతో పాటు అడుగేస్తుంది.

Letter to Him