Monday, June 30, 2008

నను నే కోల్పోయి పొందిన వైనం...


బీడువారిన నా మది మైదానంలోకి అనుకోని అతిధిగా వచ్చావు. మేఘమై, ప్రేమగా కురిసావు.
నా ప్రతి అణువులో జీవం నింపి, వసంతాలను ఇచ్చావు. స్నేహమనే కంచె కట్టి, తోటమాలివై పరిరక్షించావు.
నా ఒడిని అనురాగ కుసుమాలతో నింపావు. వాటిని మాల కట్టి అందియ్యబోతే, అది ’నీద’న్నావు. ’నా దారి వేరు’ అన్నావు.
’నను నీ వెంట రానీ’ అంటే, ’నీకు ముల్లు దిగితే నే చూడలేన’న్నావు. నాకు దగ్గరగా ఉంటూనే నన్ను దూరంగా ఉంచావు.

నీ మాట కాదనలేక, నిను వీడి ఉండలేక నే విలవిలలాడితే, నాపై కఠినత్వం నటించావు. గుడ్డిగా నీ మాటను మాత్రమే విన్నాను.
అంతా శూన్యమయింది. నీ చిరునవ్వు కిరణం లేని ఆ చీకటిలో, దారి కానక, కాలు జారి విషాద లోయలో పడ్డాను. భయం ముసిరేసింది.
ఒంటరిగా ఉన్న నన్ను చూసి వెక్కిరించింది. ఎగతాళి చేసింది. తనదే జయం అంది. ఇక ’నువ్వు నా బందీవి’ అంది.
నమ్మకాన్ని ప్రమిదగా చేసి, నీ జ్ఞాపకాల వత్తిని వెలిగించి, ముందుకు నడిచాను. ఒంటరితనం పరుగుతీసింది. భయం భయపడి పారిపోయింది.

నీకై వెతుకుతూ, నడక సాగించాను. కంటి తడి ఆరి, నీటిపొరలు కరిగాక, నీ మాట కాక, నీ గొంతు వినిపించింది.
ఒక్క సారిగా శూన్యం, పూర్ణమయింది. నాలో అంధకారాన్ని చెదరగొడుతూ నవోఉదయం నాలో చైతన్యం నింపింది.
అంత ప్రేమను గొంతులో దాచిన నువ్వు గరళ కంఠుడిలా తోచావు. భగవంతుడు నాకై పంపిన ప్రేమ దూతలా అనిపించావు.
ఆ నింగి వీడి, అలజడి అలలను ఛేదించి, సాగర గర్భాన దాగిన నాలో స్వాతిచినుకై చేరి ముత్యమై మెరిసావు.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
నీ ప్రేమ వేడిలో నా అహం కరిగి ఆత్మ జ్యోతికి ఆహుతయింది, ఇంధనమయింది. ఆ వెలుగులో నా ఉనికి స్పష్ఠమయ్యింది.
ప్రేమ లో నన్ను నేను కోల్పోతున్నాను అనుకున్నానే కానీ, నిజానికి నన్ను నేను పొందుతున్నానని అప్పుడే అర్థమయింది.

Thursday, June 26, 2008

గూడ్సు బండి - In search of Love

జీవితం ఒక ఇనుప పట్టాల త్రోవలాగా,
కాలమే దిక్సూచి అయి మార్గం చూపుతుండగా,
నేను అనుభవ భారంతో అలసిన గూడ్సు బండిలాగా,
సాగుతోంది నా ప్రయాణం, నిదానంగా.. నిశ్శబ్దంగా...

బిగుసుకున్న పెట్టెల్లో, ఊపిరాడని నా మనసు..
ఒంటరిగా చేసే సుదూర ప్రయాణంలో,
దారంతా మూలుగుతూ నిట్టూరుస్తూ..
ఎవరికి వినబడతుందనో..?

ఊరొస్తుంది...
అంతటా సందడిగా తిరిగే జనాలుంటరు.
గేట్ల వద్ద టాటాలు చెప్పే పిల్లలుంటారు.
ఈ ఆలోచన వచ్చింది తరువాయి...
మనసు ఉల్లాసంగా ఉరకలేసింది...

అయితే..!
’వచ్చేసా..’ అని హుషారుగా పలకరిస్తే..
’వెళ్ళు తల్లీ.. మా బండి వస్తుంది’ అనే కసురుళ్ళు..
’వెళ్ళొస్తా..’ అని నే ఓ మాట చెబితే.. [గేటువద్ద]
’అబ్బా.! ఇప్పుడే రావాలా’ అని పని రాయుళ్ళ విసురుళ్ళు.

అనుకున్నది ఒకటి, అయినది ఒకటి!
అనుకున్నదే అయితే, అందులో వింత ఏముంది?
పక్క ఊరిలో...పలకరించే వారు ఉన్నారని నా నమ్మకం!
లేకపోతే, ఆ పక్క ఊరిలో.. వారి ఉనికి మాత్రం తధ్యం..!

అవునూ...!
నన్ను పలకరించే వారు ఎదురైతే..?
నా కూ/రో/మోత కు స్పందించే మనసు కనిపిస్తే..?
నేను ఏమని పలకరిస్తాను?
నా మనసు ఎలా స్పందిస్తుంది ?

మనసు పరవశించి...
ఊహల్లో విహరించి...
ప్రేమలో పడతానేమో..!
అవును.. అంతే.. నాకు తెలిసిపోయింది.
అలానే జరుగుతుంది...!

ఆ రోజు రానే వచ్చింది...
స్పందించే మనసు తారసపడింది..!
చిరునవ్వుకు నిలువెత్తు రూపం.
స్వచ్ఛమయిన స్నేహానికి మరో రూపం..!

నమ్మలేని నేను, తన కళ్ళలో వెతికాను...
ఆశ్చర్యం, ఆ కళ్ళలో నా ప్రతిబింబం...?!
కాదు, అది నేను. నిజమైన నేను..!!
అద్దమంటి ఆ స్వచ్ఛతపై ఇంకా అనుమానాలుంటాయా..?

అనుకున్నట్టుగానే..
మనసు పరవశించింది, ఊహల్లో విహరించింది.
కానీ, ప్రేమ అనుభూతికి వచ్చేసరికి,
చిరునవ్వు సాక్షిగా, మౌన రాగం ఆలపిస్తూ..
ఆనంద శిఖరాలను అధిరోహించింది.

-------------------------------------------------------------------------------
Life, in every fold, always manages to surprise us beyond our expecations.
Sometimes bitter, it might be. Sometimes, far more beautiful than imagined.
Whatever it is, it is OUR experience and a part of OUR life journey.
So, accept yourself. Take it, as it is and move on... with hope...
Life is beautiful.

Thursday, June 19, 2008

...Cloud Nine...

One day, we were in a garden.
walking through the trees,
Talking from the hearts,
Travelling through the thoughts...

Suddenly there was silence. [we stopped talking.]
Dawn or dusk, I did not notice.
All I could hear is birds chirping,
and not very far behind, a cukoo singing.

Surrounded by hundreds of colours,
and by the fragrance of flowers,
driving and feeding little butterflies. [nectar or colours ?]
Driving us too, through the woods. [to a colourful world]

All that we carried in that mile
is an untiring face with a smile.
Grabbed my hand in a flick,
you ran, that's so quick. [to me]

Not aware of the happening,
me and others were just following [you].
At the End of woods, you and I remained
still running, with the wind.

We crossed oceans and
flew across mountains.
Then we landed...
In the world of clouds.

For the first time ever,
I touched/sensed a Cloud!!
You introduced it to me.
Beyond that there is only Light!!

----------------------------------------------------------------
I have been through this way even before but never realised that,
Life is so beautiful!

Saturday, June 14, 2008

మన భవిష్యత్తు మన చెతుల్లోనే...





మన భవిష్యత్తు మన చెతుల్లోనే...

కార్పొరేట్ సంస్ధల్లో టిష్యూ పేపర్లు చాలా ఎక్కువగా వాడుతుంటారు. ఈ టిష్యూ పేపర్ల ఉత్పత్తికి ప్రపంచం మొత్తం మీద రోజుకు కొన్ని వేల చెట్లు నరికివేయబడుతున్నాయి. కాబట్టి, నా వంతు నేను వీటిని వాడటం మానివేసాను. రోజూ రుమాలు తెచ్చుకోవటం మొదలు పెట్టాను. అప్పటి వరకూ నాకు ఎప్పుడూ అలవాటు లేకపోవటం వల్ల, కొన్ని సార్లు మర్చిపోయేదాన్ని. నా మరుపుకు ఒక excuse లేకుండా ఆ రోజు నా ఓణీనే రుమాలుగా లేకపోతే గాలికే చేతులు ఆరబెట్టుకోవటం. ఇలా కొన్ని రోజులకు నాకు రుమాలు అలవాటు చేసుకోవటం కష్టం కాలేదు. కొంత మంది నవ్వినా, కొంత మంది విపరీతం అని పెదవి విరిచినా, నా ఈ విక్రమార్క ప్రయత్నం తో కొద్ది మందిలో మార్పు తీసుకురాగలిగాను. క్రమశిక్షణతో అసాధ్యమనేది లేదు!

రోజుకు ఎంతో మంది public transportaion వాడుతుంటారు. వారిలో కొంత మందికి నెలసరి పాస్ లు ఉన్నా, టికెట్ తో ప్రయాణించే వారి సంఖ్య చాలా ఎక్కువే! టికెట్ పరిమాణమ్ చాలా చిన్నది కావటం వల్ల, అవి రీసైకిలింగ్ కి వీలవకుండా, ఎక్కువగా మట్టిలో కలిసిపొతున్నాయి. దీనివల్ల నష్టం లేకపోయినా, ఒక్క రోజులో నరికిన ఆ చెట్లను తిరిగి ఆ స్దాయికి తేవటానికి కొన్ని సంవత్సరాలు పడుతుంది. అదీ.. ఏ పుణ్యాత్ముడైనా నాటితే..! ఇలా చిన్నగా కనిపించినా పెద్ద మొత్తంలో మార్పు తీసుకురాగల అంశాలు ఎన్నో ఉన్నాయి. కానీ పరిష్కారం అంతుబట్టటంలేదు.

భావి తరాల గురించి ఎలా ఉన్నా, పర్యావరణం పట్ల మన వైఖరి ఇప్పటికైనా మార్చుకోకపోతే... మన కొంపకి మనమే నిప్పు పెట్టుకున్న వాళ్ళమవుతాం.
చేతులు కాలాక, ఆకులు పట్టుకుని ప్రయోజనం ఉండదు.

గొడ్డలి పట్టి, చెట్టు నరికి, నాగలి పట్టి,
నేల దున్ని, పార తెచ్చి, గంప కెత్తి..
చెమటోడ్చి, ఖర్చుపెట్టి, రాళ్ళు పేల్చి,
ఇసుక తెచ్చి, కునుకులేక, ఆగకుండా...
మేడలేపి, మిద్దెలేపి, అద్దాల గోడలకు రంగులేసి,
పూలు కట్టి, బాండు పెట్టి, కల నిజమాయెగా అనుకునేవు...

అడవి నరికి, ఇసుకతో పూడ్చి,
ఎడారి తయారు చేసి, ఎదిగానని సంబరపడేవు...
ఓ మనవుడా...
సరి చూడు, నీ పాడిని నీవే సిద్దం చేసుకున్నావు!

ఈ సమస్య మనందరిది... బత్తీబంద్ లాగనే, సామూహికంగా మొక్కలు నాటే ఉద్యమం మొదలవ్వాలి. రోడ్ వెడల్పు చేయటానికో, మరే కారణం చెతనో చెట్లు నరకవలసి వస్తే, వేరే చోట పది మొక్కలు నాటాలి అనే నిబంధన ఉండాలి. వాటిని సంరక్షించాలి.

Tuesday, June 10, 2008

సూరీడమ్మ సూరీడు...

సూరీడమ్మ సూరీడు...

పొద్దేలకల్ల వచ్చేడు..
ఊరోళ్ళకంత మంచోడు..
పొద్దుపోయేదాక ఉంటాడు..
లాలి పాడేసి పోతాడు.

సూరీడమ్మ సూరీడు...
ఎఒరినీ వెంట రానీడు!

నిదరోడమ్మ మా సూరీడు..
అలుపులేకుండ తిరిగేడు..
ఆ ఊరికెళ్ళేసి వత్తాడు..
ఓ పాలు కూడ కూసోడు..

సూరీడమ్మ సూరీడు...
మాట వినడమ్మ మొండోడు..

ఎంత కోపమో పద్దు లేదు...
ఎపుడు సూడు మండుతుంటాడు..
ఆ తామరమ్మకే ఎరుకీడు...
సల్లగా సూసి మనసు దోచిండు.

సూరీడమ్మ సూరీడు...మా తామరమ్మకీడు సరిజోడు.
సూరీడమ్మ సూరీడు...మా తామరమ్మకీడు సరిజోడు.

Wednesday, June 4, 2008

..ఎదురు(దాడి)చూపు..


వెదురూ ఉంది, గాలీ ఉంది..
మురారీ, నీవు తాకక వేణుగాన వసంతమేది..?
రాధా ఉంది, ప్రేమ ఉంది..
మాధవా, నీవు లేక రసమయ రాగబంధమేది..?

ఇంతలో కోపమొచ్చింది, పలకరించింది, కన్నీరు కురిసింది...,
ఒంటరితనం నన్ను వరదై ముంచెత్తింది...,
విరహ సాగర మధనంలో, ఎదురుచూపు హాలాహలమైంది...
నీ మోహినీ హస్తామృతమందుకునేందుకు నేను సురకాంతను కాదాయే..!
(అసురకాంతను కూడ కాదు కదా...!)

వేచి ఉన్న ఈ మానవ కాంతను అలుసుగా చూడకు...
వేచి ఉన్నానని నాపై అలుక చేసుకోకు...
అంత గిరినెత్తితివి, నీకు ఇంతి మనసు భారమా..?
ఎంత గీత చెబితివి, నీకు ఇదో చిక్కు ప్రశ్నా..?!



[ఈ ఫైల్ కి నేను ముద్దుగా ’గోల’ అని పేరు పెట్టుకున్నాను. మీకూ అలానే అనిపించిందా..? :)]