మన భవిష్యత్తు మన చెతుల్లోనే...

మన భవిష్యత్తు మన చెతుల్లోనే...

కార్పొరేట్ సంస్ధల్లో టిష్యూ పేపర్లు చాలా ఎక్కువగా వాడుతుంటారు. ఈ టిష్యూ పేపర్ల ఉత్పత్తికి ప్రపంచం మొత్తం మీద రోజుకు కొన్ని వేల చెట్లు నరికివేయబడుతున్నాయి. కాబట్టి, నా వంతు నేను వీటిని వాడటం మానివేసాను. రోజూ రుమాలు తెచ్చుకోవటం మొదలు పెట్టాను. అప్పటి వరకూ నాకు ఎప్పుడూ అలవాటు లేకపోవటం వల్ల, కొన్ని సార్లు మర్చిపోయేదాన్ని. నా మరుపుకు ఒక excuse లేకుండా ఆ రోజు నా ఓణీనే రుమాలుగా లేకపోతే గాలికే చేతులు ఆరబెట్టుకోవటం. ఇలా కొన్ని రోజులకు నాకు రుమాలు అలవాటు చేసుకోవటం కష్టం కాలేదు. కొంత మంది నవ్వినా, కొంత మంది విపరీతం అని పెదవి విరిచినా, నా ఈ విక్రమార్క ప్రయత్నం తో కొద్ది మందిలో మార్పు తీసుకురాగలిగాను. క్రమశిక్షణతో అసాధ్యమనేది లేదు!

రోజుకు ఎంతో మంది public transportaion వాడుతుంటారు. వారిలో కొంత మందికి నెలసరి పాస్ లు ఉన్నా, టికెట్ తో ప్రయాణించే వారి సంఖ్య చాలా ఎక్కువే! టికెట్ పరిమాణమ్ చాలా చిన్నది కావటం వల్ల, అవి రీసైకిలింగ్ కి వీలవకుండా, ఎక్కువగా మట్టిలో కలిసిపొతున్నాయి. దీనివల్ల నష్టం లేకపోయినా, ఒక్క రోజులో నరికిన ఆ చెట్లను తిరిగి ఆ స్దాయికి తేవటానికి కొన్ని సంవత్సరాలు పడుతుంది. అదీ.. ఏ పుణ్యాత్ముడైనా నాటితే..! ఇలా చిన్నగా కనిపించినా పెద్ద మొత్తంలో మార్పు తీసుకురాగల అంశాలు ఎన్నో ఉన్నాయి. కానీ పరిష్కారం అంతుబట్టటంలేదు.

భావి తరాల గురించి ఎలా ఉన్నా, పర్యావరణం పట్ల మన వైఖరి ఇప్పటికైనా మార్చుకోకపోతే... మన కొంపకి మనమే నిప్పు పెట్టుకున్న వాళ్ళమవుతాం.
చేతులు కాలాక, ఆకులు పట్టుకుని ప్రయోజనం ఉండదు.

గొడ్డలి పట్టి, చెట్టు నరికి, నాగలి పట్టి,
నేల దున్ని, పార తెచ్చి, గంప కెత్తి..
చెమటోడ్చి, ఖర్చుపెట్టి, రాళ్ళు పేల్చి,
ఇసుక తెచ్చి, కునుకులేక, ఆగకుండా...
మేడలేపి, మిద్దెలేపి, అద్దాల గోడలకు రంగులేసి,
పూలు కట్టి, బాండు పెట్టి, కల నిజమాయెగా అనుకునేవు...

అడవి నరికి, ఇసుకతో పూడ్చి,
ఎడారి తయారు చేసి, ఎదిగానని సంబరపడేవు...
ఓ మనవుడా...
సరి చూడు, నీ పాడిని నీవే సిద్దం చేసుకున్నావు!

ఈ సమస్య మనందరిది... బత్తీబంద్ లాగనే, సామూహికంగా మొక్కలు నాటే ఉద్యమం మొదలవ్వాలి. రోడ్ వెడల్పు చేయటానికో, మరే కారణం చెతనో చెట్లు నరకవలసి వస్తే, వేరే చోట పది మొక్కలు నాటాలి అనే నిబంధన ఉండాలి. వాటిని సంరక్షించాలి.