నిన్ను...

... వెతుకుతూ ప్రపంచాన్ని చూసాను.
... కనుగొని ప్రేమని చూసాను.
... కోల్పోయి మనసును చూసాను.
... వదులుకుంటూ నన్ను చూసుకుంటున్నాను.

గ-క్షో?!

వేరు వేరు దిక్కుల్నుంచి
పోటీ పోటీగా పరవళ్ళు తొక్కుతూ
ఒక్కోరూ ఒక్కో రంగులో
చెప్పలేని మలుపుల్లో
పసిగట్టలేని విధంగా కలిసిపోతే....
అది సంగమం.

***

బోలెడన్ని విషయాలు
క్యూ లేని వరుసలు
లెక్కలేని ఆలోచనలు
చూపుకు చిక్కని చుక్కలు [తల చుట్టూ :D]
తేల్చుకోలేనంతగా ఇబ్బంది పెట్టేస్తే...
మది సంక్షోభం.

-----------
ఇప్పుడు ఏమయింది? గ-క్షో?!

Way...

మొట్టమొదటి సారి కళ్ళు తెరిచాడతను. ఇది వరకు ఏదీ చూసిన జ్ఞాపకం లేదతడికి. ఏం చెయ్యాలో తెలియక దిక్కులు చూస్తున్నాడు. ఏవో శబ్దాలు వినిపించాయి, మొదటి సారి. ఇంద్రియాలొక్కక్కటిగా చేస్తున్న దాడితో కదలటానికి ప్రయత్నం చేసాడు. నడుస్తున్నాడు. అతడిని లెక్క చేయక సాగిపోతున్న వాటి ముందు అతడు నిర్భయంగా నడుస్తూ పోతున్నాడు. మధ్య మధ్యలో కొంతమంది తనని గమనిస్తున్నారన్న అనుమానం కలిగింది. కదిలిపోయాడు, వాటికి దూరంగా. అలా గమనిస్తున్నాయన్న వస్తువులు పెరిగే కొద్దీ అతడు పరుగు ప్రారంభించాడు. వాటి సంఖ్య పెరిగే కొద్దీ అతడి వేగం మరింత పెరిగింది. బెదిరిన లేడిలా పరుగుపెడుతున్న అతడు చివరికి ఒక నిర్జన ప్రదేశంలోకొచ్చాడు. ఒగురుస్తూ చుట్టూ చూసాడు. చెట్లున్నాయి. అవేవీ అతడిని గమనించటం లేదని నిర్దారించుకున్నాకా ఒక చోట కూలబడ్డాడు. అయోమయంతో ఉక్కిరిబిక్కిరిగా ఉందతడికి. కోపంగా బుసలు కొడుతున్నట్టుగా ఉన్నాడు. ఆ నిర్జన మైదానంలో చేతికి దొరికినదాన్ని ఎత్తి విసిరికొట్టాడు. గట్టిగా అరిచాడు. దూసుకునెళ్ళి ఒక చెట్టును కసి తీరా రక్కాడు. తరువాత కొట్టుకుపోయిన వేళ్ళను చూసి ఏడ్చాడు. నేలమీద పడున్న కర్రెత్తి తను రక్కిన చెట్టును శక్తి మేరకు కొట్టాడు. పెరడు లేచి జిగురు కారుతున్న చెట్టును చూసి ఆపకుండా నవ్వుతున్నాడు. నవ్వాపుకోలేక కిందపడి దొల్లుతూ, అలా ఎప్పుడు జారుకున్నాడో... నిద్రలోకి.

వెచ్చగా తగులుతున్న శ్వాసతో, ఏదో గుచ్చుకుంటున్న స్పర్శతో, చిన్నగా కలుగుతున్న బాధతో అతడికి మెలకువ వచ్చింది. సగం తెరుచుకున్న కళ్ళ ముందు నిల్చున్న వస్తువు, చిన్నగా అతడి తొడ మీద చేసిన గాయం నుండి కారుతున్న రక్తాన్ని నాకుతున్న దృశ్యాన్ని చూసి ఒక్కసారిగా చావుకేక పెట్టాడు. ఆ కేక కి తోడేలు వెనక్కి జంకింది. అంతలోనే ఊపందుకుని అతడి మీదకి ఉరికింది. తోడేలు తో హోరాహోరీ పోరాటం. తిన్న ప్రతి దెబ్బతో తోడేలు రెట్టింపు బలంతో అతడి మీదకి దూకుతూ అందిన అవయవాన్నల్లా ముక్కలుగా కోరికేస్తుంది. ఆఖరికి అతడి భయం ముందు తోడేలు శక్తి ఓడిపోయింది. చేతికందిన రాయిని గాల్లోకెత్తిన అతడిని చూసి అది వణికింది. రెప్పపాటులో తోడేలు తల బద్దలయ్యింది. చచ్చింది. భయం సన్నగిల్లాకా అతడికి బాధ తెలిసింది. రక్తం కారుతున్న దెబ్బల బాధతో అతడు నేల మీద పడి దొల్లుతున్నాడు. ఎంతకాలం గడిచిందో మరి, అతడి గాయాల నుండి రక్తం కారటం ఆగింది. లేచి నిల్చున్న అతడు తోడేలు తల బద్దలుకొట్టిన రాయిని తీసుకుని నడక ప్రారంభించాడు, అతడొచ్చిన దారంటే...ఇంకో దారి లేదు మరి! అది one way.. The only way!