Me and My Conscience - Duality/Dichotomy in Life

When you feel like talking more than necessary, push yourself to be quiet.
When disturbed with too much silence in mind, make some noise, plan yourself a nice engaging activity.

When you feel like moving away from the world, move to the best of the pals or a better place.
When you are engaging your self too much into world's matters, its time you get some time for yourself.

When you throw yourself into a bigger pot, you are actually moving close to your Self and becoming more self-centric.
When you are moving into your own shell, your are actually sorting or organizing your world.




-- Its funny and amazingly absorbing and surprisingly interesting, how the solutions for most problems reside in the opposite plane. Understand and Catch up with Duality/Dichotomy in life and live feather lite life.

ప్రేమ

వదిలించుకుంటే వదిలెయ్యటానికి దెయ్యమా?? ప్రేమ...
ఆత్మ కదూ?!
దొరికేంత వరకూ వెతుకులాట...
దొరికితే సందిగ్ధం. మౌనం. ధ్యానం.
పొత్తు కుదిరితే కోలాటం.
కుదరకపోతే విరహం. వైరాగ్యం. స్వర్గ ద్వారం.


---------------------------------------------
యశోద తన కృష్ణుడిని రకరకాలుగా అలంకరించి చూసుకుని మురిసిపోయేదట.
రోజుకో రకంగా అలంకరించి చూసుకున్నా తృప్తి కలిగేదికాదుట ఆవిడకి.
ఆవిడ పిచ్చి కానీ ఆ తేజో మూర్తి ముందు ఈ అలంకారాలెంతా?!!
అలానే  ప్రేమని వర్ణించటానికి మొత్తం సాహిత్యం సరిపోదు. ఆ విషయం తెలిసినా మనసొప్పుకోదు.
ఎంత చెప్పినా ఇంకా బాగా చెప్పాలనిపిస్తుంది. ఎంత విన్నా ఇంకా.... కొంచం అనిపిస్తుంది.
తగదనో... తెగదనో తెలిసినా....నచ్చిన రంగులతో, భావాలతో అలంకరించి,
దగ్గరైన అద్దాల్లో ప్రేమని చూసుకుని మురిసిపోవటం ఒక అద్భుతమయిన అనుభవం. :)

అలాంటి ప్రయత్నాల్లోదే ఈ టపా కూడా ఒకటి.

Path and the Passenger

Many passed this path before. Many would pass in future too. The path might be "old" in the history. But, it would all be new and unique now, as the Path had never met ME before nor did I experienced this Path before.

Its my turn to the path. I can collect my share of the path now and so does the path will have a share of me. This can be nothing more than a fantasy to the would-be path makers. And an amateur to the path breakers of the past. For I alone can perceive what I perceive, in its totality. For I alone can enjoy the journey from here to nowhere, but Here.

So, Its not That. Its not This. Its neither Old nor New. Its not the path. For the path is right there. Existing. Always, offering its share for the passenger. So, it is just this journey of mine now down this path for my share. Its the Union the History has not seen and the Future would not know.

A Steep Turn...

తెలీని భాష, కొత్త మనుషుల మధ్య
సునాయాసం గా నాకు చోటు చూపించావ్

ఇరుకు గదులు, ఇంటి నుండి దూరాలు నన్ను కష్టపెట్టకుండా
నీతో నడిపిస్తూ బజ్జీలు, బుట్టాలు అలవాటు చేసేసావ్

మనసు దారి తప్పి అగాథాల్లోకి పడబోయేప్పుడు
చేయందుకుని ఓదార్చి, తలనిమిరి దారి చూపించావ్

ఎన్నో బరువైన రోజులు, వక్రించిన విధి చేసిన గాయాలు నన్ను మింగెయ్యకుండా అడ్డుపడ్డావ్.
అదేమిటో నువ్వున్నప్పుడు అవెప్పుడూ చిన్నవైపోతాయ్.

అలాంటి నీకు, 'నీతోనే ఉంటా' అని ప్రమాణం చేసి కూడా, నీ వేలు విడిచిన ఆ 30 నిమిషాలు నాకింకా జ్ఞాపకమే సుమా!
ఆ రోజు నీ కళ్ళలో కనిపించిన ఆ ప్రశ్నలకు సమధానం చెప్పలేని నేనెంత సిగ్గుపడ్డానో!! నిన్నెంత కష్టపెట్టానో!!
సరిచేసుకోలేని తప్పు, ఏం చేసినా నేను భర్తీ చెయ్యలేని ఖాళీ అది...
దాన్ని నువ్వు స్నేహం తో నింపేసి, నాచేత నాకు క్షమాపణ ఇప్పించేసావ్.

నువ్వు ఏర్పరుచుకున్న కొత్త దారుల్లో సాగే నీతో నేనిక కలిసి రాలేనని చతికిలబడి చూస్తున్న రోజున
కేకపెట్టి పిలిచి నీ కొత్త జీవితంలో నేనూ ఉన్నానన్నావ్.... 'పరవాలేదు, రా....'  అంటూ నీ రంగుల ప్రపంచాన్ని పరిచయం చేసావ్

మనసులోని మాటలన్నీ... ఊహల్లో ఊసులన్నీ నీతో పంచుకున్నాను.
నా తెలివి తక్కువ పనులు, ఆకతాయి ఆలోచనలు అన్నీ నీకు తెలుసు.

నీ చమత్కారంతో నా మొండితనం
నీ స్నేహంతో నా ఒంటరితనం
వానల్లో వడగళ్ళలా కురిసి కరిగి కనుమరుగైపోయేవి

అప్పుడు ఏమార్చి, నవ్వించేసావ్.
ఇప్పుడవన్నీ గుర్తుచేసి... ఏడిపిస్తున్నావ్..


పెను తుఫాను ఎదురున్నా భయమేసేది కాదు.
ఏటవాలు మెలికె దారి దాటాలన్నా జడవలేదు.
తెల్లారితే నువ్వొచ్చేస్తావ్... అని నా మనసుకు తెలుసును మరి!!
నీ నిబ్బరాన్ని చూస్తే ధైర్యం వచ్చేసేది నాకు.

మరి ఇక అలాంటి రోజు రాదు, ఈ రోజు వచ్చేసింది. మన దారులు వేరయ్యాయి.
అవును ఇక మీదట కూడా కలుస్తాం.... నిజమే!
కానీ అన్నీ చుట్టపు చూపులే, formal కబుర్లే.....
చిరాకులుండవ్, పరాకులుండవ్.
బై2 లుండవ్, పానీపూరీలుండవ్.
జొన్న పొత్తులుండవ్! టైంపాస్ నడకలుండవ్!!
సరదాలుండవ్, కబుర్లుండవ్
స్నేహాలుండవ్, కలహాలుండవ్.

రేపట్నుంచి నేనెవరికోసం ఎదురుచూస్తాను??
సరిగ్గా భోజనం చేస్తున్నారా లేదా అని ఎవర్ని పట్టించుకుంటాను?!
వంతులెవరితో వేసుకోను?!? ఇదంటే కాదిదంటూ గొడవలెవరితో పడతాను???
అర్రే.... 'సేం పించ్' 'న్యూ పించ్' లు ఎవరికిస్తాను??!!

ఇన్నేళ్ళలో నీకెన్ని కబుర్లు చెప్పానో, ఎన్నెన్ని కథలు వినిపించానో కదా....వద్దన్నా ఆపేదాన్ని కాదే.....
అలాంటిది ఈరోజు మొట్ట మొదటి సారి, 3 వాక్యాలు చెప్పలేకపోయాను నీతో!!.
ఎప్పుడూ అన్నీనీతో పంచుకునే నేను, కన్నీళ్లన్నీ దాచేసాను నీకు కనపడకూడదని.


రేపట్నుంచీ దాచేది లేదు, ఇచ్చేది లేదు....
I am all on my own.
This would be the biggest steep turn of my life so far...

ఒక మెట్రో కూడా ఎంతో ఆప్యాయం గా అనిపించింది అంటే నీ వల్లే!

నన్ను ఋణఘ్రస్తురాలిని చేసేసావ్!!



My Dear, I wish you All the very Best.
Love you loads!
I will miss you. :)


[అప్పుడెప్పుడో తీసిన ఫోటోలు, ఈ రోజు ఈ సందర్భంలో ఇక్కడ పెడతా అనుకోలేదు!!!]


PS - హహహాహా.... ఏదో నా పిచ్చికొద్దీ ఇంత రాసా కానీ, అసలేం చెప్పినట్టే లేదు నీ గురించి!!  :D

నిరాశకు లొంగని తెగిన గాలిపటం - ప్రేమ

నేను కర్మ బద్ధుడను. నాకు నిన్ను అక్కున చేర్చుకునే హక్కు లేదు." చావు ప్రేమ ఎదుట నిలబడి నిస్సహాయ స్వరం తో సన్నగా చెప్పింది.

"ఎందుకు??" నిలదీసింది ప్రేమ.

తనని నిలదీసిన ప్రేమ కళ్ళలోకి సూటిగా చూడలేక తల దించుకుని దోషిలా నిలబడి దేవ రహస్యాన్ని బయటపెట్టింది చావు. "నీవు విధాత చెక్కిన శిల్పానివి కావు. అందువల్ల నీకు చావు లేదు."

"మరి నేనెవరిని??" నీటి తేర కంమేస్తున్న కళ్ళతో, వణుకుతున్న స్వరంతో జాలిగుప్పే మోముతో హృదయ విదారకంగా అడిగింది ప్రేమ.

"క్షమించాలి. నా దగ్గర ఆ ప్రశ్నకు సమాధానం లేదు." అని చెప్పి చావు మాయమయ్యింది.

గుండె రగులుతూండగా "నాకు మోక్షం దొరికే వరకూ ఈ సృష్టి కొనసాగు గాక. చావుకు విశ్రాంతి నశించు గాక!" అని తలచి...........

మానస పుత్రిక అయిన ప్రేమ అప్పట్నుంచి దిక్కు తోచక తెగిన గాలిపటంలా తన ఉనికి ఏమిటో, తన పుట్టుకకు కారణం ఏమిటో తెలుసుకోవాలని లోకం లో ప్రతి ఒక్కరినీ అశ్రయిస్తూనే ఉంది. తను ప్రాణంతో ఉందో లేదో కూడా గ్రహించలేని ప్రేమ, బ్రతికున్న పిశాచమై మనుషులను ఆవరించి వేధిస్తూనే ఉంది. విధికి ఎప్పటికప్పుడు తనని తానూ అర్పించుకుంటూనే ఉంది, ఏదో ఒక రోజు తనకు మోక్షం దొరుకుతుందన్న ఆశతో..... జాలికి లొంగని విధి, ప్రేమకు తన వెన్ను చూపి తన దారిన తాను పోతూనే ఉంది. నిరాశకు లొంగని ప్రేమ పట్టు వదలని విక్రమార్కుడు పూనిన బెతాళుడిలా వేరొక మనసు కొమ్మకు తనని తాను ఉరేసుకుంటూనే ఉంది.

పున్నమొచ్చి పోయింది.

పున్నమొచ్చి పోయింది.

చీకటితో అనుబంధం స్పృహలోకి రావాలంటే పున్నమొచ్చి పోవాలా?

ఆకాశం ఎంత గాఢంగా కౌగిలించుకున్నా, ఆ భిక్ష వెన్నల వెలుగులదే కదా....

వెన్నెల చేసిన గాయాన్ని చీకటి మరింత లోతుగా గుచ్చింది. గుర్తుచేసింది.

గాఢాలింగనంతో స్తంభించిన రెండు మనసుల గుండెలయ భీకరమైన నిశ్శబ్దమై ప్రళయ తాండవం చేస్తుంది.

మళ్ళీ ఏ పున్నమో రావాలి. తన సోయగం తో వీరిని ఏమార్చి చల్లగా విడదీసి కాపాడాలి.
వెన్నెల కురిపించి విరహం రాజేసి కొత్త సంగీతాలకు ప్రాణం పోసి నిలబెట్టి పుణ్యం కట్టుకోవాలి.

కృష్ణార్పణం!! :)

యాధాలాపం గా మొదలయ్యి, సరదాగా నడిచి, ఎటో తీసుకుపోయి, నన్ను ఆనందంలో వదిలేసిన ఒక సంభాషణ.

ఉద్దేశాలు ఏం లేవ్. సరదాగా అందరితో పంచుకోవటం కోసమే ఇక్కడ.

 ************************************


అతడు: ఒక్క సీతనే maintain చేసిన రాముడి కంటే 16000 మందున్న కృష్ణుడంటే ఎందుకో ఈ అమ్మాయిలకి అంత ఇష్టం!
ఆమె: హహహా. నీకర్ధం కాదు. వదిలెయ్!
 అతడు: చెప్పండి గురువు గారు. నెర్చుకుంటాం.  మీలాంటి గురువులే చెప్పక పొతే ఎవరు చెబుతారు?
 ఆమె: హర హర మహాదేవ!!   ఎవరు... ఎవరు నన్ను పిలిచింది! :P
 అది మర్మం నాయనా...
  ఒక్క సీత తో ఉండి ఆమెలో లోకాలు చూడగలవాడూ దేవుడే....
 అన్ని వేల మంది గోపికలని అలరించి, ఎవరికీ అంతుపట్టని వాడూ దేవుడే...
  ఒక్కో అవతారానికి ఒక్కో purpose ఉంది..
 purpose ని చూసి judge చెస్తున్నాం....
  కానీ దేవుడు అనే వాడు ఈ conditionings కి వీటికీ అంతు చిక్కని వాడు

 అతడు: ఆ..... అదే ఏం చూసి judge చెస్తునారో చెప్పమనే అడుగుతున్నాం
  ఎందుకు ఈ అవతారమే ఇష్టం?

 ఆమె: :)
  నీకు 16000 వెల మంది గోపికలు, 8 మంది భార్యలు కనిపిస్తున్నారు.
  నాకెమో...
 సదా చిరునవ్వులు ఒలికిస్తూ... సత్యం వైపు, పరమానందం వైపు నడిపించగల ఒక మహా గురువు, చిదానంద మూర్తి...
  వైరాగ్యం మీద కూడా మమకారం లేని వైరాగి. మహా యోగి...
 ఉన్నా అన్న భ్రమని లేనన్న నిజాన్ని సరిసామానం గా చూపగల పరమ పురుషుడు కనిపిస్తున్నాడు...
 అదీ మర్మం...
 అతడు: అమ్మో!
ఆమె: ఇంకా ఎంతో ఉంది...
 మాటల్లో ఇరికించి చెప్పే భావాలా ఇవి.......!!!
  నా వల్ల కాదు.

 అతడు: మీ దగ్గర చాలా knowledge ఉందండి.
ఆమె: లెదండి...
  అంతాకృష్ణార్పణం.

 అతడు: మీరు క్కృష్ణుడి విశ్వరూపం pose లో కనపడుతున్నారు నాకిప్పుడు.
 ఆమె: :)))))
  పెద్దదాన్నే కానీ అంత పెద్ద దాన్ని కాదు.
 మీరు చూసేది ఆ పరమ పురుషుడి పేరు లో ఉన్న మహత్యం, ఆ పేరు స్మరణలో ఉన్న తన్మయత్వం అంతే..
  అందుకే ఆ గగుర్పాటు వల్ల అలా అనిపిస్తుంది.
 నేను కోట్ల కోటిలో ఒక్క వంతు కూడా జరగలేదు..
  చెయ్యాల్సిన ప్రయాణం, కరిగించాల్సిన దూరం ఇంకా చాలా ఉంది.


******************************************************
Thanks to the friend, who brought out the best of my thoughts abt Him! :)

సముద్రం - ఓ అనుభవం

అబ్బ సముద్రం!! ఎంత బాగుందో!
ఇక్కడ దేనికీ అంతు లేదు. లోటు లేదు. దాయలేనంత ఆకాశం, పట్టుకోలేనన్ని అలలూ.... ఎప్పుడూ సరదాగా అలరిస్తూ కవ్విస్తూనే ఉన్నాయి. అలల సవ్వడి నాకు చాలా చాలా నచ్చేస్తుంది. గట్టిగా వీస్తున్న గాలికి ఎదురు నిల్చున్నా, పక్కగా నిల్చున్నా భలే సరదాగా ఉంది. ఎంత బాగుందో ఆ గాలితో పాటు పరుగుపెడుతూ తడి ఇసుకలో చిన్నగా అలల్ని తాకటం. వచ్చే అలని తప్పించుకుంటూ ఆడే ఆటలు..... తడిచి, మునిగి చేసే అల్లర్లూ... ఇసక మేడలూ... అబ్బ సముద్రం!! నాకు తెగ నచ్చేసింది. నేను ఎక్కడికీ వెళ్ళను, ఇక్కడే ఉండిపోతా...... ఎప్పటికీఈ.......

సాయం సంధ్య. అలసటతో ఇసకలో కూర్చుని ఆకాశాన్ని చూస్తున్నాను. అలా చూస్తూ కాసేపటికి మెరుస్తున్న నక్షత్రాలను చూస్తూ ఇసుకలో పడుకున్నాను. వెల్లకిలా పడుకుని ఆకాశాన్ని అలా చూడటం, భలే బాగుంది. మెల్లగా చీకటి దట్టమైంది. ఎవరో పిలిచినట్టు గా అనిపించింది. తల తిప్పి చూసాను. ఎవరూ లేరు!! అక్కడ నేను తప్ప ఎవరూ లేరు. మరి పిలిచిందెవరు??!! సన్నగా ఏదో భయం. పగలంతా స్నేహం గా ఉన్న అలలు ఇప్పుడు ఎందుకో బెదిరిస్తూ మీదికొస్తున్నట్టుగా అనిపిస్తున్నాయి. ముసుగు బూచాడొచ్చేస్తాడని, అమ్మ చెప్పేది. ఎప్పుడూ చూడలేదు. ఇప్పుడు అవి నల్లగా ఆ బూచాడులాగే కనిపిస్తున్నాయి. ఒక బూచాడు కాదు. బోలెడంతమంది!! గాలి ఈలలు వేస్తుంది. నాతో పరుగుపందాలేసిన ఆ గాలేనా! వణుకుతున్నాను. భయంతోనే అని తెలిసి ఇంకా భయమేసింది. చెమటలు పట్టేసిన చర్మాన్ని ఇసుక చల్లని కత్తిలా కోస్తుంది. నా కింది నేల కదులుతున్నట్టు, ఎక్కడికో అగాథం లోకి పడిపోబోతున్నా అన్నట్టుంది. పట్టుకుందామని పిడికిలి బిగించాను, పట్టు దొరకట్లేదు ఇసుక జారిపోతుంది. ఏవేవో గొంతులు కూడా వినిపిస్తున్నాయి, ఎవరివో చాలా ఉన్నాయి. కానీ ఏమీ మాటలు అర్ధం కావట్లేదు. కొన్ని ఏడుస్తున్నాయి, కొన్ని నవ్వుతున్నాయి. కొన్ని చిన్నగా మాట్లాడుతున్నాయి. సముద్రం లో ఏది విసిరినా వెనక్కొచ్చేస్తుందట. అంటే ఇవన్నీ ఇక్కడ మనుషులు గతంలో మాట్లాడుకున్న మాటలా.... లేక సముద్రం లో మునిగిపోయి చనిపోయిన వాళ్ళా? భూతాలై తిరుగుతున్నారా..??!!! "ఎవరూ?" అని గట్టిగా అడగాలనిపించిది కానీ గొంతు పెగలటం లేదు. కదలాలంటే భయం. చూపు తిప్పాలంటే భయం. కళ్ళు మూయాలంటే భయం. ఎంతో దగ్గరగా తోచిన ఆకాశం, ఇప్పుడు నాకేం తెలీదన్నట్టు దూరం గా నిల్చుని ఏటో చూస్తుంది. నాకు చాలా భయం వేస్తుంది. నన్ను ఇక్కడ్నుంచి తీసుకెళ్ళిపో అని పైకి అరవలేకపొతున్నాను. అయినా ఎందుకు ఎవరికీ అర్ధం కావటం లేదు?! ఒక్కతినే ఉన్నా కదా... ఇలా నన్ను ఇన్ని రకాలుగా బెదిరించచ్చ్చా.. ? నేనేంచెసా అని??!! పోనీ దేవుడైనా వచ్చి నన్ను భయపెడుతున్న వాళ్ళని కొట్టాలి కదా. ఏదో ఒక రూపం లో రావచ్చు కదా. కానీ ఎవరికీ ఇవేం పట్టటంలేదు. అదిగో బూచాడొచ్చేసాడు. అలలు నా అరికాళ్ళను తాకుతున్నాయి. ఇంకొంచంసేపట్లో నన్ను మింగేస్తాడు. ఎవరూ రావటం లేదేం ఇంకా?!! దేవుడు లేడా? ఉంటే రాడేం?? నన్నెందుకు ఇంత కష్టపెడుతున్నాడు? ఒంటరిని చేసి పరీక్షిస్తున్నడు??!!

అమ్మా! నేను ఇంటికి రాలేదు కదా, నా కోసం వెతుకుతూ నువ్వైనా నన్ను తీసుకెళ్ళటానికి రావాఆఅ....... Plzzzzzzzzzz..........




*****************
People are disturbed not by things but by the view they take of them.
- Epictetus, c 200 AD

The only devils in this world are those running around inside our own hearts, and that is where all our battles should be fought.
-Mahatma Gandhi

Maslow's triangle - Compass for life

Living is like the art of sculpting - We continuously are carving and shaping ourselves.

I appreciate all those out there who are facing the life posing challenges with all the guts, gathering all their strengths. This post is one little reminder to all those brave soldiers in the war of life.

A firm base is required for anything to stand in balance. And human being is no exception.

Be it Science or Bhagavat Gita or any rationally modeled scripture... have provided few guidelines to help us sort out our "What to do~*&@#@**! NOW" kind of confusions.

Someone who doesn't believe in God n scriptures can be called an atheist. But to deny science is being foolish. So, if not scriptures, at least we should respect Science.

Maslow's triangle is the most simple, yet the best compass to direct our boat in the right path in the ocean of life.

Bottom up. That's the order we need to prioritize our needs... "most of the times".
Instead, "most of the times" we topsy-turvy the whole triangle and stand on one vertex :)

Standing on a vertex - losing all balance, one collapses, crashing other people around.. If luck is on our side, we depend on others' - to stand, still with our wrong order of priorities!!

This sure causes tensions in relations, health and hence, DAMN affecting everything else that the ppl are involved with. Resulting in a kind of pressure (differences). [My logical brain says that pressure differences cause cyclones. Can be applied here too??!]

Whom to blame for all the disaster? Destiny? Fate?? Others??
No, its YOU, of course!! to stand on a pointed vertex.

Destiny is something beyond our hands. So, lets not talk about it.
But this is something in our hands!! This is about our 'Self'. You are the architect of your own 'Self'.

I sure understand that its NOT easy to hold on to oneself at times of crisis. But we got to realize that 'not being able to hold on to oneself' just makes things worse.


So, guys! leave destiny and get back to job. Checkout yourself. Step-up and Workout to get a strong base. The rest can be constructed from there on.

Keep your priorities right and Have a happy life. You deserve it.
Good luck!

**********
I may be not at the best of my conveying skills here. But I dont care. I post it here with a wish that ppl grasp The Point!! instead of seeing it through literal/emotional filters.

పగటి చీకట్లు - రేయి రంగులు

నన్ను నాకు నగ్నంగా చూపే పగటి వెలుగుకంటే
నన్ను నాలా ఉండనిస్తూ భద్రతనిచ్చే చిక్కటి చీకటి నాకు నచ్చుతుంది.

నాలో ఘోషని నిర్లక్ష్యం చేసే వెలుగుకు ఏ కొసైనా నా చింత లేదు.
తన నిశ్శబ్దంలో నన్ను ఐక్యం చేసుకునే చీకటి నిశ్చింతలో నాకు స్వాంతన దొరుకుతుంది.

తన కపట మాటలతో చేతలతో మభ్యపెట్టే, రోజు ఆడంబరంకంటే
చంటిపాపలా నన్ను లాలించే రేయిలోని ఆప్యాయత నన్ను నెగ్గుతుంది.

రెండు నిమిషాలు కూడా కుదురుండనివ్వని పగటి ఆర్భాటంకంటే
శాంతం కూర్చుని నా గాధలన్నీ ఓపికగా వినే యామిని స్నేహం ఆహ్లాదంగా ఉంది.

కాదని, కుదరదని, జరగదని అపహాస్యం చేసే వెలుగు రంగులకంటే
'నీకు నచ్చిన రంగులతో నన్ను నింపుకో' అని చీకటిచ్చే చనువు నన్ను కదిలిస్తుంది.

నా చావుకు నన్నొదిలేసి, నా గొయ్యి లోతును కొలిచే పనికి రోజు పూనుకుంటుంది.
జారిపోతున్న నాకు ఊతం అందించి, ఒడి పరిచి బడలిక తీరుస్తుంది రాత్రి.

పగటి వెలుగులో చీకట్లు ముసిరేస్తున్నాయి. చీకట్లో వెలుగు రేఖలు విచ్చుకుంటున్నాయి.
రేయి పాడిన పాటలలోని రాగాలు, ఉషోదయంతో కూనిరాగలై మాయమైపోతున్నాయి.

రణగొణగా అట్టహాసంగా సాగుతూ, ఎన్ని అపహాస్యాలు చేసి ఎంత కౄరంగా హింసించినా
ఎదిగే ప్రతి పొద్దును ఊపిరి బిగపట్టి ఓర్పుతో దాటేస్తున్నది ఎందుకంటే......
నిరాడంబరమైన నిశి పరిచే చల్లని ఒడిలో వెచ్చని ఊహలతో
నిశ్చింతగా నిదురించే సమయం తిరిగి నాదౌతుందన్న నమ్మకంతో......

మేఘన - Hangover....

Hangover??? Do you drink?
Ok Ok.... I mean.... I know you dont! But then why hangover???



I dont know!!



'Cmon yaar... something should have triggered it.



Hmmmm.....
I took my time to explain what I am seeing, what I have been thinking and what I am being through..... for the past 10 months. And I also got to know what the pov is.... from the "other" side.



That's Good. That's great in fact!! It should have brought you more clarity??!!
Like in Engineering drawing....., you get the details of view from various angles, and it helps you draw the RIGHT picture!!


Will you, PLEASE stop cracking non-sense??? for GOD sake?!!!.


Hey, I was just trying to...... Ok, Sorry! Go on...


All that I could feel is a lump in my throat. And suddenly, I could not breathe!
I could not even see anything properly.
and..... I felt sick and.... and felt like throwing up.
Its like.... Its like as if I am standing at the tip of a cliff and everything seemed verrrrrryyyy verrryyyyyyyyyyyyyyy faaaaaaaaaaaaaar offffffff.
Today, on my way back home, I stood near the foot board. From the running bus, I was looking straight down, at the fast moving road, and........... All my senses wished that I let myself faaallll frrrreee.


Ok Ok. Relax.


Hmmm... I have all my time to relax, now.


Good! you badly need some rest. Go to bed now. Sweet dreams. Good night. Sleep tight.


Good night!

...........
...........


Good morning dear!!!
Hey, What are you taking in?



Wish it is poison.....


Damn it!!!! Whats sooo wrong with you yaaar??! Dont you have some nice thing to talk early in the morning???? When did you turn so damn pessimistic??? After all, what has happened now? God has given you an all available life. Be happy and grateful for that.


Haa haa haa....  calm down deary! I was just kidding, I am perfectly alright.
Its just that small thing in mind, which hits our conscious as the first thing.......  early in the morning................. feel sooo glad to have it in your life and you smile... :)
wow...............!!!
Isnt it a sweet feeling to open your eyes, stretch a bit, with a smile on your face and rise from the bed, in the morning?? 
I am sure, you wont contradict. You cant! No one can!!
But then...... the next moment, all of a sudden......., you realize!!
You realize that this day broke.......  and for the small thing in mind, its life has reduced by a day.
So, its just a count!!! A count-down!! that makes me feel sick~~


What..???


Chal... I got to go now, getting late.
Btw - That drawing stuff you told last night......  - It makes sense!


It did??

Yes, it did. It helped me wag off my hangover...
Come soon in the evening, we’ll hangout n party. I promise, I will make one more Hangover story for you tonight!! ;)
Great day ahead.!! Kise pataaa... "Kal HO na Ho..." :)
See you in the evening. Bye.



Bye!!




****************************

"If the doors of perception were cleansed every thing would appear to man as it is, infinite. For man has closed himself up, till he sees all things thru' narrow chinks of his cavern."
-- William Blake

One fine morning........

ఈ రోజు [Apr-19,2011] ఉదయం 5:30 కి వీధి కుక్కలు తెగ మొరుగుతున్నాయి. నాన్ స్టాప్ గా వాటి మొరుగుడుతో ఒక పావు గంట యుద్ధం చేసి ఇక నా వల్ల కాదని నా నిద్ర చేతులెత్తేసింది..... 'ఎవడు వాడు, ఏ దొంగ నా నిద్ర కొల్లగొట్ట సాహసించే..! ' అని మనసులో కసురుకుంటూ బాల్కనీలోకొచ్చి చూసిన నాకు అగ్ని పూల చెట్టు వెనుక... సాగిపొతున్న పల్చని నల్ల మబ్బుల చాటున చంద్రుడు ఉన్నట్టు ఆనవాలు కనిపించింది. కళ్ళు నులుముకుని తదేకంగా రెప్పార్పకుండా ఆ సుందర దృశ్య కావ్యాన్ని తిలకిస్తున్నాను, మబ్బులు ఎప్పుడు తొలిగిపోతాయా..... అని. వాయు దేవుడు జోక్యం తో నల్ల మబ్బు కదిలింది. చూడ్డానికి రెండు కళ్ళు చాలని ఆ దృశ్యం!! స్వేత వర్ణ ఛాయతో నిండు పున్నమి ధగ ధగ మెరుస్తూ ఉంది. నా మనసు చెదిరిపోయింది. ఎంత ఆనందమో చెప్పలేను. ఆ నిమిషం ఆ దృశ్యాన్ని అలాగే కళ్ళలో నింపేసుకుని, అది చెదిరేలోపు లోపలకెళ్ళి  నా కెమేరా తెచ్చాను. నిద్ర మైకం ఓ పక్క, 'ఈ ఫోటో బాగా తీయాలి.. మళ్ళీ మబ్బులొచ్చేస్తాయి' అన్న హడావుడి ఇంకో పక్క, I was conscious and in hurry. కేమెరా settings ఎమీ గుర్తు రాలేదు!! కష్టపడి రెండు ఫోటోలు క్లిక్కాను. బట్ లక్కు చిక్కలేదు. హ్మ్మ్మ్మ్..... షేక్ అయిపోయాయి :( ఈ లోపు వాటి సొమ్మేదో కరిగిపోతుందన్నట్టు మబ్బులు శశి ని దాచేసుకున్నాయి :((.  వాటి వెనుక అతగాడు చప్పుడు చెయ్యకుండా పశ్చిమం ఒడిలోకి జారుకున్నాడు, దొంగ లాగ. :|

ఆ షేక్ అబ్దుల్లా పిక్చర్సే ఉన్నాయి మీతో షేర్ చేసుకోటానికి... అవే, ఇక్కడ పెడుతున్నా.




ఆ తరువాత ఆ ఫోటోలతో తృప్తి లేక, నన్ను కొల్లగొట్టి వీడిపోయిన పున్నమి నా మనసును కలచి వేస్తుంటే... విరహ వేదనతో నిద్రపోలేక, వేరే పని చేయలేక, దేవదాసు సీసా పట్టుకుని కూర్చున్నట్టు, ప్రేమ నగర్ లో ఏ.న్.ర్ లా.... నేను పాచి మొహంతో కెమేరా పట్టుకుని బాల్కనీలో కూర్చున్నాను.

పున్నమి అస్తమించి తూరుపు తెల్లారే వేళ, సూర్య కిరణాలు ప్రసరిస్తూ అణువనువులో నవ చైతన్యం నింపే వేళ, ప్రకృతి పరవసింపజేసే వేళ... మరికొన్ని ఫోటొలు తీసాను. పున్నమి లో పొందలేని స్వాంతన తొలి పొద్దు వెలుగుల్లో దొరికింది. :) కథ సుఖాంతం. :P


అందిబుచ్చుకున్న ఆ క్షణాలు మీకోసం ఇక్కడ...

చిన్ని చిన్ని విషయాలే...

నువ్వు లేని నాడు నేను భోజనం మానెయ్యలేదు, నిద్ర మానెయ్యలేదు, కలలూ ఆగలేదు. నవ్వటం మానెయ్యలేదు, తిరగటం మానెయ్యలేదు. ఒక్క మాటలో చెప్పాలంటే పెద్దగా ఏమీ మారలేదు. ఎప్పటిలాగే సమయానికి తగ్గట్టు అన్ని పనులూ జరిగిపోతున్నాయి. పెద్ద మార్పులేమీ లేవు. భోజనం లో ఉప్పులేదన్న సంగతి పసిగట్టకపోవటం, ఎప్పటిలాగే ఏదో సాధించాలన్న థీంతో సాగే నా ప్రతి కలలో ఉన్నట్టుండి నువ్వు ఎదో మూల నుంచి వచ్చి, ఏదో చెప్పి మరింకేదో మూలలో మాయమవటం. నా నవ్వు వెంటే, 'ఇప్పుడు నువ్వు ఉంటే ఎలా స్పందిస్తావో' అన్న నీడ లాంటి ఆలోచన... లాంటీ చిన్న చిన్న మార్పులు తప్పితే పెద్ద మార్పులేమీ లేవు. కానీ జీవితం అంటే చిన్ని చిన్ని విషయాలే కదా...

నువ్వు లేనప్పుడు, ఇదంతా ఏంటి ?? ఇది నువ్వా? లేక నువ్వు ఆక్రమించిన నేనా? చిత్రంగా తోస్తుంది. నువ్వు పరిచయం కాకముందు కూడా నాలోనే ఉండి, నువ్వు పరిచయం అయ్యాక మాత్రమే బయట పడి, అది నేనా, నువ్వా, నీలాంటి నేనా, నాలాంటి నువ్వా?? అనేది అర్థం కాకుండా, నన్ను ప్రశ్నల ఊబిలో పడేసి ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తూ... ఓసారి ఇదని, ఓసారి అదని, ఇంకోసారి సమస్తం అదేనని, మరోసారి ఇదంతా తాత్కాలికమైన ఆకర్షణ అని, నన్ను అయోమయం పాలు చేస్తుంది ఎవరా...! అని ఆలోచిస్తూ ఉంటే ఒక పాటలోని లైన్లు గుర్తొస్తున్నాయి.
'నన్నింతగా మార్చేందుకు నీకెవ్వరిచ్చారు హక్కు...
నీ ప్రేమనే ప్రశ్నించుకో, ఆ నింద నాకెందుకు..!'

అంటే నా పుణ్యమో,పాపమో దానికి నెనే బాధ్యురాలినా..? :-) అంతేలే..! ఎంతైనా నువ్వు వేరు, నేను వేరు కదా. ఆలోచనలు వేరు, ఆశయాలు వేరు, ఇష్టాలు వేరు, అభిప్రాయాలు వేరు, చూసే దృక్కోణాలు వేరు, జీవితంలో మన దారులు వేరు. మరి నాలో ఉన్న అదేదో నాలా కాక నీలానే ఎందుకు కనిపిస్తున్నట్టు ?? ఒకరి సమస్య ఇద్దరిది అని ఎందుకు అనిపిస్తుంది? ఒకరికి గాయమైతే ఇంకొకరి మనసు ఎందుకు విలవిలలాడటం కాదు.. గాయం అవుతుందేమో అన్న ఆలోచనే భరించలేనిదిగా వుంటుందే.... ఎందుకు? నీలో నన్ను నేను identify చేసుకోవటం వల్ల??

ఒకరికొకరు స్పందించటం != ఇద్దరూ ఒకటే
నీలో నన్ను నేను identify చేసుకునే పరంపరలో... నువ్వు - నేను వేరన్న చిన్న విషయం మర్చిపోతున్నాను!

నీ ప్రేమనే ప్రశ్నించుకో, ఆ నింద నాకెందుకు..!

ఏమో  అనుకున్నా..! ఎంత సూక్ష్మం ఉంది ఈ వాక్యం లో!!
ఒక్కో సారి అతి చిన్న విషయం కూడా చాలా క్లిష్టమయిపోతుంది కదా ఆలోచనల్లో పడి..?

 
********
జీవితం చిన్న చిన్న విషయాలలోనే వికసిస్తుంది, ఆదమరిస్తే హరిస్తుంది కూడా...
చిన్నవి  అనేవాటికి హద్దులు ఉంటాయి. ఉండాలి! అందుకే అవి చిన్నవి. ఆ హద్దులు మనం గ్రహించం. అంతే!
పొరపాటున ఎవరైనా గుర్తు చేసినా ఒప్పుకోం, నచ్చదు. మాయ అందించే ఆనందం అలాంటిది మరి!, వదిలే వరకూ.

గుప్పెడు గుండె - చిల్లు కుండ

అరడుగు దూరాన ఉన్న ఆనందాన్ని పట్టుకోడానికి జీవితకాలం సరిపోదు.
'ఉందీ...' అన్నామా, ఎంటనే జారిపోద్ది. గాల్లాంటిదా ఆనందం...?!!
పీల్చుకుని ఉంచేసుకుంటా అంటే కుదరదు.
వదిలెయ్యాల... మళ్ళా దానెనక పరిగెత్తాల.. :)


********
గుప్పెడు గుండెలో పుట్టిన ప్రేమని వర్ణించటానికి మొత్తం సాహిత్యం సరిపోదు.
ఎంత వడిసిపట్టుకుందాం అన్నా లాభం లేదు, గుండె చిల్లు కుండే!!
పోవాల...... మళ్ళా రావాల... :)
ఆగిందా.., బీడువారిన నేల్లాగా పగుళ్ళుపోయి పంట పండదు. రసహీనం!



---------------------------------------------
ఇందుకేనా ధ్యానాన్ని ఊపిరితో ముడెట్టారు???!!!!
నాకింకా ఎవేవో ఆలోచనలు వచ్చేస్తున్నాయి, బాబోయ్...! :P

మేఘన - New Horizons

ఒలకలేని కన్నీరు ఆవిరి మేఘమై లోలోపల వర్షిస్తుంది.
ఎదురు కట్టలేని గుండె ఆ వరదలో కొట్టుకుపోతుంది.
చిన్న ఊతం దొరికినా చాలు బయటపడేందుకు...
కానీ ఊతం కోసం చూసే ఉద్దేశం లేదెందుకో!
******
అప్పుడప్పుడు కొట్టుకుపోవటం కూడా మంచిదేనేమో.., ఊహించని గమ్యాలను చేరేందుకు.

me and M.C - Fear

me - Ok, lets talk practical. I am human and so cant completely or at least instantly avoid or overcome fear in me. So, instead of giving lectures like "leave fear..." blah blah... tell me how to face it.



M.C: ok, then realize.



me: what?



M.C: the fact that you dont fear the problem, but you fear losing something 'coz of the problem.



me: of course, I know it. What to fear of a problem? Its for the loss, the problem might cause me, that I am afraid of. So, what I want to hear from you is... How to act at times, I fear.



M.C: hmmm. I feel nice to hear this from you. You sound strong enough to face fear now. Coming to your Q, all I can say is.. Dont think. Let your instinct take over. Most of the times its wiser than your intelligence. But just make sure and strict that you dont try to escape, whatever it may be.



me: Wait! You said I am strong enough..?


M.C: No, I said, 'You sound strong enough..'.


me: I thought it should be 'brave' enough.


M.C: No, brave is the absence of fear. What one needs to face fear is courage. One form of strength.


me: *&%$#@@#$%$^&*&^%$#!!!#$%  Aaaaaaaaahhhhhhhh.........I am CONFUSED.


M.C: 'To confuse' is a part of my part time job! :P


me: Huuuuhhhhhhhhhhhhhhh.
 

*******
PS: M.C - My Conscience