..సంధ్యా సుందరి..

సీతాకాలపు సాయంత్రం, చల్లగా గాలి వీస్తోంది.
శుక్ల పక్షపు నెలవంక వయ్యారంగా నిల్చొని హొయలొలకబోస్తోంది....
పస్చిమాన లేత ఎరుపు రంగు కాంతులతో మెరుస్తున్న ఆకాశం, సిగ్గులొలికే ఆమె బుగ్గల్లా ఉన్నాయి.
ఈ సుందరి అలసిపోకుండా, పక్షి నేస్తాలు రెక్కలతో విసురుతున్నాయి...

అంత దాకా ఎదురుచూపును ధరించి మెరిసిన ఆ జాణ, ప్రియుని ఉనికిని పసిగట్టగానే,
ఒక్క ఉదుటున, ఎటెళ్ళిందో...?? యే పడమటి తలుపు వెనుక దాగి ఉందో..?!!
కృష్ణ వర్ణం లో మెరుస్తు ఠీవి గా వచ్చిన రేరాజు, ఆమె జాడకై నలు దిక్కులనూ పరిశీలించాడు...
ఉరికినపుడు ఆమె కురుల్లోంచి జాలువారిన మల్లెల చుక్కలను చదువుతూ ఆతడు కూడా పడమటి వైపు ప్రయాణం సాగించాడు...