Saturday, March 14, 2009

..నమ్మకం..



ఎన్నాళ్ళని ఇలా ఇక్కడే ఒంటరిగా ఉంటావు?
భయాలన్నీ వదిలి, నాతో రారాదా..?

ప్రేమను నాటి, నమ్మకాల అంట్లు కట్టి,
నిత్య నూతన జీవితానికి నాంది పలుకుదాం.
ఎప్పటికీ వాడిపోని చిరునవ్వుల పూలు పూయిద్దాం.
కలలుగన్న కొత్త బంగారు లోకాన్ని నిర్మిద్దాం.

6 comments:

శేఖర్ పెద్దగోపు said...

Excellent....

చిలమకూరు విజయమోహన్ said...

ప్రేమను నాటి, నమ్మకాల అంట్లు కట్టి
ఎంత బాగుంది.

Kottapali said...

beautiful

పరిమళం said...

మీరు కలలు కన్న కొత్త బంగారు లోకం చేరువలోనే ఉంది ....
అది మీ కవితలోని ప్రతి అక్షరంలోనూ కనిపిస్తోంది .........

చైతన్య said...

చాలా బాగుందండీ

మోహన said...

@శేఖర్, విజయమోహన్, కొత్త పాళీ, చైతన్య
ధన్యవాదాలు.

@పరిమళం
మీ వ్యాఖ్యలో ఒక మంచి స్నేహితురాలి సాంగత్యంలో లభించే వెచ్చదనం అనుభవించాను. :) Thank you.