Boxing ring - round 1:)

బెంగళూరు కబ్బన్ పార్కులో ఉన్న అక్వేరియంలో తీసిన విడియో.

..శారదామృతం..

రద్దీ బస్సు... ఒక అమ్మాయి సీట్ లోంచి లేచి తన ఒళ్ళో కూర్చున్న పాపను సీట్ లో కూర్చో పెట్టీ బాయ్ చెప్తుంది. వాళ్ళు కొంచెం దూరంగా ఉన్నారు నాకు, మాటలు అర్ధం కావటం లేదు. పాప ముఖం కనిపించలేదు కానీ తల కనిపుస్తుంది. ఆ పాప తలని అడ్డం గా ఊపేస్తుంది. "అక్క ని వెళ్ళొద్దంటోంది కాబోలు" అనుకున్నా నేను. తన మాట వినకుండా బస్ దిగిపోతున్న అక్కని చూపిస్తూ వెనక సీట్ లో కుర్చున్న అమ్మకి ఏదో చెప్పేస్తుంది, చాలా హడావుడిగా.... గోల చెయ్యొద్దని అమ్మ సైగ చేయటంతో ఊరుకుంది. కానీ ఇంకా బస్ డోర్ వైపే చూస్తుంది. ఆ స్టాప్ నుండి బస్ కదిలిన వెంటనే పాప సీట్ లోంచి దిగి ముందు సీట్ లో ఫోన్ లో బిజీగా ఉన్న ఆంటీ ని పలకరిస్తుంది. అప్పుడు ఆ పాపకు అర అడుగు దూరం లో ఉన్నాను నేను. లేత గులాబి రంగు స్లివ్ లెస్ గౌను, రంగు రంగు ల బూట్లు, రెండు చిన్న చిన్న పిలకలు, మెరుస్తున్న కళ్ళు, ఇట్టే ఆకట్టుకునే ముఖ కవళికలు, హావ భావాలు.... దగ్గరగా వచ్చిన ఆ సీతకోక చిలుకను, చిట్టి వింతను కళ్ళార్పకుండా అలాగే చూస్తున్నాను. తాను చేసిన బొమ్మకి ఒక్క మచ్చైనా పెట్టకపోతే తన మనసు[విధి] ఒప్పదేమో ఆ పైవాడికి!! ఈ బొమ్మ మూగది. చివుక్కుమంది ఒక్కసారిగా... ఆ ఒక్క సెకనులో ఎంత వికారంగా నలిగిపోయి, కృశించి, ఏడ్చిందో మనసు.. తిట్ల దండకం మొదలు పెట్టాను. ఈ లోగా ఆ పాప పైకి మళ్ళింది ధ్యాస, మళ్ళీ! ఒకటో వరసలో ఉన్న ఆంటీ, మూడో వరుసలో ఉన్న అమ్మ మధ్య వెయ్యి పచార్లు, కబుర్లు, ఫిర్యాదులు[ఆంటీ ఫోన్ లో మాటాడేస్తుందట], ఆంటీ కి ఫోన్ పెట్టెయ్యమని వార్నింగ్ లు.... పిలకలు లాగిన కుర్రాళ్ళని చూపుడు వేలు చూపించి బెదిరిస్తూ.. తట్టి దాగుడుమూతలాడుతున్న వాళ్ళని చిన్నగా కొట్టి మందలిస్తూ, మరీ..ఈ... మాట వినకపోతే నాలిక కరిచి-కళ్ళెర్ర చేసి భయపెడుతూ చుట్టూ ఉన్నవారికి ఎన్నో మధురమైన నిముషాలు కానుకగా ఇచ్చింది. అలా భయపడ్డవాళ్ళలో 'నేనూ ఉన్నా..' అని గర్వంగా చెప్పుకుంటున్నాను. నాకు దగ్గరగా వచ్చినప్పుడు తనని తట్టానని, నన్ను బెదిరించి ఏదో సైగ చేసింది. ఆ సైగలు అర్ధం కాలేదు, నేను నవ్వుకున్నాను. ఆ పావుగంట ప్రయాణం లో ఆ పిల్ల చుట్టూ ఉన్న వారందరినీ, కనీసం 30 మందిని, తన చేష్ఠలతో ఆకట్టుకుంది, అలరించింది. అంతలో ఒక అబ్బాయి చేతిలో ఉన్న ఫోల్డర్ ని చూపించి, 'ఇది ఏమిటి?' అన్నట్టు సైగ చేసింది. 'ఫోల్డర్' అన్నాడతను. అర్ధం కాలేదనుకుంట, అమ్మ వైపు తిరిగింది. అమ్మ పెదాల కదలిక అర్ధమయ్యేలా చెప్పింది. పాప అర్ధమైనట్టు తలూపింది. భగవంతుడా...! ఆ పాప చెవిటిది కూడా...!! చాలా సందర్భాల్లో ఈ రెండు లోపాలు కలిపే ఉంటాయని తెలుసు. మూగ, చెవిటి వారిని ఇంతకు ముందు నేను చూసాను కూడా. కానీ ఆ పాపను చూసి ఎందుకో గుండెల్లో కలుక్కుమంటోంది. ఆ పాప పేరు తెలుసుకోవాలనుకున్నాను. కానీ ఏదో మూల భయం! చేదు జ్ఞాపకం గా మిగులుతుందేమో అని... లాస్ట్ స్టాప్ వచ్చేసింది. ఆఖరుకి అడిగెయ్యాలని నిశ్చయించుకుని, బస్ దిగి వాళ్ళ కోసం నిల్చున్నా. వాళ్ళు కూడా బస్ దిగారు. పాప అమ్మ ను అడిగాను, 'ఏం పేరు?'

'శారద' అన్నారావిడ.
ఇంకెన్ని తూట్లు పొడుస్తావు భగవంతుడా.... ! :(((( అనిపించింది మనసులో..
'ఇందాక మీ దగ్గరకొచ్చినప్పుడు మిమ్మల్ని పేరు అడిగింది. మీకు అర్ధం కాలేదు' అని నవ్వారు ఆవిడ. ఏమని స్పందించాలి నేను?? చిన్నగా నవ్వాను.

వాళ్ళు వెళ్ళిపోయారు. రెండు సెకన్ల తరువాత నేను కూడా కదిలాను.
ఐతే, 'ఒక్క ఫోటో తీసుకుందాం' అన్న ఆలోచన రానివ్వని నా మొహమాటానికి, సంశయానికి నన్ను నేనే.. తిట్టుకుంటూనే ఉన్నాను ఆ రోజంతా.

సుమారు ఒక నెల తరువాత....
ఆ శారదా దేవి నన్ను ఈ రోజు కరుణించింది, అనుకోకుండా... :)

లేట్ అయిపోయిందని ఉరుకుల పరుగుల మీద బస్టాప్ కి వచ్చి, మొదటి బస్ రద్దీ గా ఉండటంతో వెనకే వచ్చిన ఇంకో బస్ ఎక్కి సీటు ఖాళీ లేనందువల్ల నిల్చున్న నేను, ఆమె చేసిన అలికిడి విని, ఏదో గుర్తొచ్చినట్టు వెనక్కు తిరిగాను. స్కూల్ యూనీఫాం లో శారద! ఎప్పటిలాగే చిరునవ్వుతో... ఎవరో తెలీని అన్నయ్యతో సీటు షేరింగ్. వాడి భుజం మీద చాలా చనువుగా వాలిపోతూ, మధ్య మధ్యలో ఇరుగ్గా ఉందని వాడి మొహం మీద చెయ్యి పెట్టి నిష్ఠూరమాడుతూ.. హహహా.... నా పంట పండింది. ఈ అవకాశం జారవిడుచుకోను. ఇంత ముందులా ఆలస్యం చెయ్యకుండా మొబైల్ లో కెమెరా ఆన్ చేసాను. కానీ, 'ఫోటో తీసుకుంటా' అని అడిగితే వాళ్ళ అమ్మ ఏమంటారో! అసలు ఎమనుకుంటారో!' అని భయమేసింది. ఒక వేళ అడిగాక కాదంటే? దొంగతనంగా తీసే అవకాశం కూడా పోతుందేమో అని.. చెప్పకుండా కొన్ని క్లిప్స్ రికార్డ్ చేసాను. నా ధౌర్భాగ్యమో, లేక ఉన్నంతలో తృప్తి పడమనో మరి, 'battery low' అంటూ సెల్ సైగ చేసింది. దాని మాట వినక తప్పలేదు. సెల్ ని బాగ్ లో పడేసి, బస్ లో రాడ్ కు వెలాడుతూ ఆ శారదామృతాన్ని సేవిస్తూ మిగతా ప్రయాణం కొనసాగించాను.

'మళ్ళెప్పుడొస్తుందో.......' :)

నీ ముంగిలిలో...

నిన్ను మురిపించాలనో, నువ్వొచ్చే దాకా నన్ను ఏమార్చుకోవాలనో మరి,
దగ్గర గానే దూరం దూరం గా, చిన్నగా...
వరస తప్పిపోకుండా, పొందిగ్గా...
లెక్కేస్తూ పెడుతున్నాను చుక్కలు.
ఒక్కో చుక్కతో నీతో ముడిపడిన ఒక్కో సన్నివేశం గుండెల్లో సున్నితంగా గుచ్చుకుంటుంది.
మదిలో ఉప్పొంగుతున్న అనురాగం పాటై పెదవిని చేరి, వేళ్ళలోంచి ముగ్గులా రాలుతోంది.
పూర్తయ్యాకా రంగులు నింపేదా?, కళ్ళకు ఇంపుగా ఉంటుంది.
లేక పూలు పరిచేదా?!! కాళ్ళ కింద నలిగిపోతాయేమో!
పొనీ ఏ అర్భాటాలు లేకుండా ఇలానే ఉండనిస్తే? నచ్చుతుందా?!

ఇంతలో చిట-పట అంటూ మేఘం,
ముంగిలిలో చుక్కలు పెట్టేసి, చక చకా ముగ్గేసేసింది.
ప్రేమతో గీసిందా అన్నట్టుంది ఆమె గీసిన ముగ్గు.
గడప దగ్గర కూర్చుని చూస్తున్నాను నేను.

ఉన్నట్టా? లేనట్టా???

వెన్నెల వదిలి పోయింది,
చుక్కలు రావద్దు అంటున్నాయి.
చీకటి రక్కసి తరిమి తరిమి,
ఒంటరి ఊబిలోకి తోసేసింది.
అందాకా ప్రవాహమై పారిన కన్నీరు,
అంతలోనే ఇంకిపోయింది.
నిర్జీవంగా మిగిలిన దేహాన్ని,
నిశ్శబ్ధం నమిలి నుజ్జు నుజ్జు చేస్తుంది.
అచేతనంగా దీర్ఘ నిద్ర లో ఉన్నాయా అన్నట్టున్న కన్నుల్లో,
ఆ శబ్ధం వినగానే.., చలనం!!
ఎవరూ లేరన్న వాటి నమ్మకాన్ని సవాల్ చేస్తూ, వినబడిన ఆకుల రవళికి మేల్కొని,
సంభ్రమాశ్చర్యాలను నింపుకుని, ఆశల దివ్వెను వెలిగించి గాలిస్తున్నాయి.........
"ఎవరా??!" అని.

వాటి పిచ్చి కానీ,
ఊపిరి సలపని ఆ కిక్కిరిసిన అరలో గాలెక్కడిది?!
మొలకైనా అసాధ్యమైన ఆ మైదానం లో ఆకులెక్కడివీ??!!
అసలు గాలించేందుకు ఎంత చోటుందనీ???
నిజమే! ఎంత??
గమ్మత్తు!!
లేదనుకుంటే, ముడిచిన గుప్పెడంత... చిన్నగా, ఇరుగ్గా....
ఉందనుకుంటే విశ్వమంత... విశాలంగా, వైభోగంగా!!

ఇంతకీ ఉన్నట్టా? లేనట్టా???
ఎహే..! ఉందనుకుంటే పోలా!! :P

అనాథ

"అమ్మాఆఆఆ....!!!"
"ఏమైందిరా..??" ఉల్లిక్కి పడి లేచిన విక్రమ్ అడిగాడు వేణుని...
ఏం జరిగిందో అర్థం కాని వేణు, ఒగురుస్తూ దిక్కులు చూస్తున్నాడు.
"కొంచెం మంచినీళ్ళు తాగు" గ్లాసందించారు ఎవరో.
"పీడ కల వచ్సినట్టుంది.." వెనక ఎవరో అంటున్న మాటలు విక్రమ్ చెవిన పడ్డాయి.
"చిన్న పిల్లాడిలా కల్లో భయపడ్డావా?? హహహః..." ఇంకొకరన్నారు వెనకనుంచి. పిల్లలంతా పగలబడి నవ్వారు.
నవ్వుతున్న వాళ్ళను చూసిన వేణు చిన్నబుచ్చుకుని మెల్లగా దుప్పట్లో దూరాడు. పిల్లలంతా నవ్వుకుంటూ తమ తమ మంచాల వైపు బయలుదేరారు.
రెండు సెకన్లు అక్కడే నిలబడి తరువాత విక్రమ్ కూడా తన మంచం వైపు నడిచాడు.

మర్నాడు.... బెల్ మోగింది,

"ఏరా... రాత్రి ఎందుకలా అరిచావు? పీడకలా?"
"మ్మ్..ఏం? నువ్వెప్పుడూ నిద్దట్లో భయపడలేదా..?"
"మ్మ్.. భయపడ్డాను."
"మరి ఎందుకలా అడుగుతున్నావ్?"
"ఏం లేదు." విక్రమ్ లేచి బాగ్ తీసుకుని క్లాస్ బయటకు నడిచాడు.

****
అబ్బాయిలంతా ఎండలో వరసగా నిలబడ్డారు.
"గోడ దూకి సినిమాకెళ్లిన అబ్బాయిలు సార్" ప్యూన్ వెంకట్రావ్ చెప్పాడు.
అంతా చమటలు కక్కుతూ బిక్క మొహాలేసుకుని చూస్తున్నారు.
"వీళ్ళ parents అందరికీ complaint letters పంపండి." ప్రిన్సిపల్ చురుకుగా నడుచుకుంటూ వెళ్ళిపోయాడు.
కొంత మంది అబ్బాయిలు ఏడవటం మొదలుపెట్టారు. విక్రమ్ కళ్ళలో సన్నని నీటి పొర...

****
"రే.. విక్రమ్, నాకు జాబ్ వచ్చిందిరా! వెంటనే ఇంటికి కాల్ చేయ్యాలి. ఇప్పుడే వస్తా.. అన్నట్టు నిన్న CAT రిసల్ట్స్ వచ్చాయి కదా..ఏమైంది?"
"మ్మ్.. ఇంటర్వ్యూస్ attend అవ్వాలి. IIMs లో రావచ్చు."
"గ్రేట్ రా!! ఇంత లేట్ గానా చెప్పేది?? ఇంటికి కా..."
ఒక్క నిమిషం మౌనం.
"సారీ రా. పొరపాటున..."
"Its ok. చెల్లిని అడిగానని చెప్పు. ఈ సారి రాఖి పంపటం మర్చిపోవద్దని చెప్పు. నేను బయటకెల్తున్నాను. బై."

****
"హలో విక్రమ్, ఏంటి రెండు రోజుల్నుంచి ఫోన్ లేదు?"
"జ్వరం గా ఉంది."
"ఓ..! ఎక్కువ ఉందా?"
"మ్మ్.. 101 ఉంది."
"My GOD! డాక్టర్ దగ్గరకు వెళ్ళావా?"
"లేదు. కొంచెం రెస్ట్ తీసుకుంటే సరిపోతుంది."
"సరే, నుదుటి మీద తడి గుడ్డ పెట్టుకుని పడుకో."
"తడి గుడ్డా?"
"అవును, నాకు జ్వరం వచ్చినప్పుడు మా అమ్మ అలానే చేస్తుంది. తగ్గుతుంది. ట్రై చెయ్యి."
"సరే, ఉంటాను. బై"

****
"తాతయ్యా... అన్నయ్య కొడుతున్నాడు చూడు."
"కొట్టుకోకండర్రా.. అమ్మా శశి.."
"ఆఆ.., ఏంటి తాతయ్య..?"
"అమ్మ ని నా గదిలో కొన్ని మంచినీళ్ళు పెట్టమను తల్లీ"
"సరే తాతయ్య"

మర్నాడు....

నిద్ర లేచిన విక్రమ్ చుట్టూ, అంతా తెల్లగా... అతడికి ఏమీ అర్ధం కాలేదు. ఇంతలో అతడికి ఒక గొంతు వినిపించింది.
"విక్రమ్, నీ ఆయువు తీరింది. తీరని కోరికలతో మరణించిన వారికి స్వర్గ ప్రాప్తి లభించదు. అందువల్ల ఈ లోకం లో ప్రవేశించావు. మళ్ళీ జన్మ ఎత్తే వరకూ నువ్వు ఇక్కడే ఉండవలసి ఉంది."
విక్రమ్ మాట్లాడలేదు. ఇది కలా, నిజమా అన్న అనుమానం లోనే ఉన్నాడు.
"వచ్చే జన్మకు గాను, ఒక కోరిక కోరుకునే అవకాశం నీకు ఇవ్వబడింది. చెప్పు నీకు ఏం కావాలి..?"
విక్రమ్ మాట్లాడలేదు.
"చెప్పు విక్రమ్. నీకు ఇంకొన్ని ఘడియలు మాత్రమే మిగిలాయి. ఇంకొద్ది సేపట్లో నువ్వో తల్లి కడుపున పుట్టబోతున్నావు."
విక్రమ్ మాట్లాడలేదు.
"విక్రమ్?"
"నువ్వెవరో నాకు తెలియదు. ఇది నిజమే అయితే నాకీ అవకాశం ఇచ్చిన నువ్వు భగవంతుడి దూతవి. కాదు కాదు, భగావంతుడివే నేమో!!"
"నేనేవరైతే నీకేం? సమయం మించక ముందే నీకేం కావాలో చెప్పు."
"నాకు అమ్మ కావాలి. 'అమ్మా....,' అని పిలవగానే పలికే అమ్మ కావాలి. నన్ను కడుపులో పెట్టి చూసుకునే అమ్మ కావాలి. నా తప్పులు మన్నించి నన్ను ఎల్లప్పుడూ ప్రేమించే అమ్మ కావాలి. నా కష్టంలో, సుఖంలో, గెలుపులో, ఓటమిలో.. ఎప్పుడూ, ఆమె ఎప్పుడూ నాతోనే ఉండాలి."
తథాస్తు!!

****
"తాతయ్య.. త్వరగా నిద్ర లేఏఏ..! ఈ రోజు స్కూల్ లో డ్రాప్ చెయ్యవా?."
కళ్ళు తెరిచిన విక్రమ్, "ఓహ్..! కలా..!!" అనుకుని లేచి, శశిని దగ్గరకు తీసుకుని నవ్వుతూ ఏదో చెప్పబోయి, మంచం మీద అలానే ఒరిగిపోయాడు.
"తాతయ్య, తాతయ్యా.....!!"
"సారీ అఖిల్, మీ నాన్న గారు చనిపోయి 30 minutes అయ్యింది."


****
"Congratulations, మగపిల్లాడు పుట్టాడు. తల్లీ, బిడ్డ క్షేమంగా ఉన్నారు. మీ వైఫ్ స్పృహలోకి వచ్చారు. మీరు లోపలికెళ్ళి చూడచ్చు."
"థాంక్స్ డాక్టర్ గారు."
"స్వాతి, are you ok?"
"మ్మ్.. I am fine."
"ఏం పేరు పెడదాం ఈ లిటిల్ రాస్కెల్ కి..?"
బాబును గుండెలకు అద్దుకుంటూ తన్మయత్వంతో స్వాతి చెప్పింది, "విక్రమ్"

****